Lingua Slovena

Lingua Slovena Slovenščina
Taxinomia:	Linguae Indoeuropaeae  Linguae Baltoslavicae   Linguae Slavicae    Linguae Slavicae Meridionales     Lingua Slovena
Locutores:	2 200 000
Sigla:	1 sl, 2 slv, 3 slv
Status publicus
Officialis	Slovenia, Unio Europaea et partes Carinthiae et Fori Julii
Privata	Slovenia, Carinthia (Austria, Croatia, Italia, Hungaria
Litterae:
Scriptura:	Latina
Procuratio:	Academia scientiarum artiumque slovenae (Slovenska akademija znanosti in umetnosti) (SAZU)
Huic imagini nondum est descriptio, quaesumus descriptionem addas. Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Slovena (Slovene: Slovenščina) est lingua ex familia Slavica linguarum Indoeuropaearum. Cum lingua Bulgarica, lingua Macedonica moderna, et lingua Serbocroata, Slovena is in subfamilia Slavicarum Meridionalium.

Circa vigintidua centena milia homines linguam slovenam sermone patrie habent. Loquuntur in Slovenia, in partibus Austriae (praecipue Carinthiae) et Italiae (Fori Julii), Croatiae et Hungariae, quorum primis tertiis lingua publica est. Maio anni 2004 exeunte, Slovena est una ex linguarum publicarum Unionis Europaeae.

Origo

Sicut aliae linguae slavicae, radix Slovenae est familia protoslavica et lingua Slavonica ecclesiastica antiqua.

Vetustissima scripta in Frisingia Bavaria inventa sunt, itaque Monumenta Frisingiae, in lingua Slovena Brižinski spomeniki vocantur. Hic thesaurus praedicationum circum annum milia post Christum exoriri et liber episcopi esse suscipatur. Haec scripta quoque prima ex scriptis slavicis littera latina et etiam inter vetustissima manuscripta slavica omnino sunt.

Slovena litterae in saeculo sedecim per operae reformatoris Primi Trubare (Primož Trubar) et aliorum oritur. In tempore imperii Austro-Hungarici theodisca lingua auctoritatis cum Slovena vulgaris erat. Magnus erat influx verborum germanorum in lingua Slovena et cum primo dimidio seculi undeviginti (sicut iterum initio viginti) motus linguae puristicae politicae scriptorum nonnullorum contra verbis externis agiebat.

Seculo undeviginti quoque literatura Slovena florere incipiebat.

Post Bello Orbis Terrarum II Slovenia pars rei publicae socialisticae Iugoslaviae fiebat. Slovena inter linguas publicas Iugoslaviae erat, sed Serbocroata usque ad libertatem rei publicae Sloveniae anno 1991 politice linguisticeque dominari manebat.

Grammatica

Sicut in multis linguis Slavicis, Slovena nomina flectuntur in sex casus, et verba temporalia advenire iuncta in duabus formis aspectui, et imperfectum et perfectum solent. Praesens est solum verum tempus; et futurum et praeteritum periphrase cum verbo biti, "esse", et participium praeteritum. Biti tantum tempus futurum habet, non autem praeteritum.

Differt Slovena grammatica numero plerisque aliis linguis Europaeis, quibus hodie loquuntur, nisi linguis Sorabicis. Nomina et verba flectuntur in numeris singulari, plurali, et duali. Saepius et liberius quam in lingua Graeca antiqua numerus dualis adhibetur.

Nomina

Nomina, adiectiva, et praenomina, omnia quae sunt trium masculini, feminini, neutriusque generum, mutantur per sex casus, nominativum, genitivum, dativum, accusativum, locativum, et instrumentalem. Numeri possunt esse singularis, dualis, vel pluralis.

Verba

Verba temporalia Slovena flectuntur per tres personas et tres numeros. Solent secunda et tertia personae dualis numeri idem pronuntiari scribique. Tempora futurum et praeteritum struuntur cum participio et formis verbi biti, "esse", futurum cum formis futuris, praeteritum cum formis praesentibus.

Vide etiam

• Lingua Vandalica Slavica