Ioannes Baro de Lutz

Ioannes Baro de (Theod. Johann Freiherr von Lutz (natus 4 Decembris 1826 oppido Münnerstadt (Bavaria), mortuus 3 Septembris 1890 oppido Niederpöcking (Bavaria) vir publicus et iurisprudens Bavariae erat.

Iuventus et munus

Pater eius magister scholae elementaris erat. Ipse post scholam finitam de Lutz annis 1843 - 1848 Herbipolis iurisprudentiae studebat. Deinde referendarius fuit et anno 1850 secundam probationem accepit. Annis 1851 - 1854 iurisconsultus in cancellaria collegae laboravit. Ab anno 1854 Lutz minister publicus fuit et celeriter promotus est. Anno 1857 legatus Bavariae in collegio ad novam legem Theodiscam de commercii ferendum erat et annis 1858 - 1860 Hamburgi in collegio iuris marium secretarius fuit. Deinde Monachium rediit et in administerio iustitiae laboravit. Annis 1863 - 1867 secretarius regis consilii ministrorum fuit, primo Maximiliani II, deinde et Ludovici II.

Familia

Lutz ter uxorem duxit, annis 1852, 1867 atque 1887.

Cursus honorum

Anno 1867 administer iustitiae Bavariae nominatus est et ad annum 1871 mansit. Anno 1869 et administer culturae factus est et contra papam Pium IX certavit, qui infallibilitatem suam declamaverat, quod haec sententia Lutz iura regni diminuit. 1871 et legatus Bavariae cum Borussia de Germania consocianda Versaliis agebat. Anno 1880 Ludovicus II eum praesidem ministrorum Bavariae fecit. Eodem anno nobilitatus et anno 1883 Baro factus est. Anno 1886 medicum ad regem Ludovicum misit, qui vesaniam regis animadverteret. Post mortem regis et Luitpoldus vicarius regis Bavariae eum praesidem ministrorum fecit. Anno 1890 Ictum accepit et 31 Maii magistratum relinquere coactus est.

Bibliographia

• Werner Grasser: Johann Freiherr von Lutz.Kategorie:Wikipedia:NDB-Link ohne GND In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 15, Duncker & Humblot, Berlin 1987, S. 568–570 (Digitalisat).

Nexus externi

• Curriculum vitae in pagina de rege Ludovico II (lingua Theodisca)

Praesides Ministrorum Bavariae

	Insigne Bavariae
Ludovicus Carolus Hinricus de Pfordten (1849) • Carolus Baro de Schrenk-Notzing (1859) • Maximilianus eques de Neumayr (1864) • Ludovicus Carolus Hinricus de Pfordten (1864) • Clodovicus zu Hohenlohe-Schillingsfürst (1866) • Otto Camillus Hugo Comes de Bray-Steinburg (1870) • Fridericus Adam Iustus Baro de Hegnenberg-Dux (1871) • Adolphus Baro de Pfretzschner (1872) • Ioannes Baro de Lutz (1880) • Fridericus Krafft Comes de Crailsheim (1890 • Clemens Comes Podewils-Dürniz (1903) • Georgius de Hertling (1912) • Otto Ritter de Dandl (1917) • Curtius Eisner (1918) • Ioannes Hoffmann (1919) • Gustavus Ritter de Kahr (1920) • Hugo Comes de et ad Lerchenfeld in Köfering et Schönberg (1921) • Eugenius Ritter de Knilling (1922) • Henricus Held (1924) • Franciscus de Epp (1933) • Ludovicus Siebert (1933) • Paulus Giesler (1942) • Fridericus Schäffer (1945) • Gulielmus Hoegner (1945) • Ioannes Ehard (1946) • Gulielmus Hoegner (1954) • Ioannes Seidel (1957) • Ioannes Ehard (1960) • Alphonsus Goppel (1962) • Franciscus Iosephus Strauß (1978) • Maximilianus Streibl (1988) • Edmundus Stoiber (1993) • Guntherus Beckstein (2007) • Horatius Seehofer (2008) • Marcus Söder (2018)