Eta (littera)

Abecedarium Graecum Α α Alpha Β β Beta Γ γ Gamma Δ δ Delta Ε ε Epsilon Ζ ζ Zeta Η η Eta Θ θ Theta Ι ι Iota Κ κ Cappa Λ λ Labda Μ μ My Ν ν Ny Ξ ξ Xi Ο ο Omicron Π π Pi Ρ ρ Rho Σ σ ς Sigma Τ τ Tau Υ υ Ypsilon Φ φ Phi Χ χ Chi Ψ ψ Psi Ω ω Omega

systema numerale αʹ 1 ιʹ 10 ρʹ 100 βʹ 2 κʹ 20 σʹ 200 γʹ 3 λʹ 30 τʹ 300 δʹ 4 μʹ 40 υʹ 400 εʹ 5 νʹ 50 φʹ 500 ϝʹ ϛʹ στʹ 6 ξʹ 60 χʹ 600 ζʹ 7 οʹ 70 ψʹ 700 ηʹ 8 πʹ 80 ωʹ 800 θʹ 9 ϙʹ ϟʹ 90 ϡʹ 900

Ēta, (indecl., n.; Graece: Ἦτα), sive Η η, est littera Graeca. In lingua Graeca classica notabat sonum /ɛː/, hodie /i/. In ordine litterarum Graecarum eta est septima. In systemate numerali Graeco denotat numerum octo. Systema Unicode litteram cognatam separatim recognovit nomine Heta.

Historia

Limes Atheniensis antiquus ubi eta = /h/

Eta derivatum est a littera Phoenicia (Ḥet) quae notabat /ħ/. In antiquissimis abecedariis Graecis eta vel potius heta sonum /h/ notabat. In Ionia tamen, ubi sonus /h/ ex usu ceciderat, eo signo nunc obsoleto uti coeperunt ad sonum /ɛː/ notandum. Abecedarium Ionicum renovatum ab anno fere 400 a.C.n. omnibus Graecis acceptum est.