斜陽 (mythistoria)

Latinitas inspicienda
E Vicipaedia

Shayō (Iaponice 斜陽 'sol occidens') est mythistoria a Dazai Osamu anno 1947 prolata. Origo movens mythistoriae est Вишневый сад ('Hortus cerasi'), fabula ab Antonio Čechov scripta, et ephemeris ab Ōta Shizuko (太田静子), amica Dazai Osamu, habita. Shayō deminutionem nobilitatis mutatione temporum effectam tractat. Haec mythistoria in Anglicam a Donaldo Keene anno 1981 conversa est.

Epitome mythistoriae[recensere | fontem recensere]

Myhistoria Shayō ex octo narrationibus constat.

  1. Post secundum bellum mundanum Kazuko, filia nobilitatis et mater eius sublimis virtute de fato divitias et domum magmum in Tokio perdent.
  2. In nova residentia in Izu, Kazuko accidentem quasi incendii fecit, et laborem physicam belli causa compellatur, quod mentem Kazuko fortificat.
  3. Post bellum, Naoji, frater Kazuko redit ex militia, at ex consientia nervi culpabilitatis de classi nobilitatis, opium et medicamentum multe utetur et malficias fecit. In suo "Ephemeri floris occidentis", dolor magina, hypocrisis societatis, factum ut omnes homines qui vivant a falsa actione accusat et honor repectusque sunt falsi et in facto mali.
  4. Kazuko epistula ad Uehara, artifex de amore et idea contra moralitatem traditionis Et in epistula, ex influentia ephemero Naoji et matri sui, aestimatio homorem mundi negat, toti "falsi" esse dixit.
  5. Kazuko idea res novae amat per rectione libri a Rosa Luxemburg. At morbus mater sua fatalis: phthisis. Dum mater senex photographia Imperator Showa post bellum, senectatem Imperator negat contra visionem et opinio Kazuko, et dixit "quod Maiestas nostra liberatus est" deinde "si voluit, non plus lacrimas tegere potest".[1] Dum Deinde mater mortua est visu a Kazuko et Naoji finaliter. Visio ultima matris fuit quasi Maria Pietatis.
  6. Kazoku ad Uehara visitum amoris causa conata est, cum spiritu pugnante, quasi citatio ex Evangelio de inferno et gladio.[2] At Uehara nihilista qui mores nobilitatis, etiam pictura Mauricius Utrillo in senate odit.
  7. Testamentum mortis voluntariae Naoji; qui omnes ius moriendi non solum ius vitae habere dixit, et ideam "homo omnis idem" odit cum ira, quia "Marxismus prioritatem iuris laborandi postulat, et democratia prioritatem dignitatis personalis postulat et nequidem "idem" sit.
  8. Post mortem, Kazuko plus epistulam ad Uehara scripsit, et suam graviditatem et pugna contra moralitatem traditionis quasi sol proclamat, rationem belli, pacis, mercatus, collegii, politicae in mundo scire potest, id est "ad mulieris impuberes bonos procreandum" dixit,[3] et pro victima Naoji, suum impuberem extra matrimonium superbiam tenere dixit.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Iaponice:「泣きたくても、もう、涙が出なくなったのよ。」
  2. "sed potiuseum timete qui poest et animam et corpus perdere in gehenna", (10, 28)"non veni pacem mittere sed gladium" (10, 34) - apud Evangelium secundum Matthaeum
  3. Iaponice:「この世の中に、戦争だの平和だの貿易だの組合だの政治だのがあるのは、なんのためだか、このごろ私にもわかって来ました。(abr.) それはね、おしえてあげますわ、女がよい子を生むためです。」

Nexus externi[recensere | fontem recensere]