Sermidum
Jump to navigation
Jump to search
| Sermidum | |||
|---|---|---|---|
| Sermide | |||
 Imago Sermidi | |||
| Nomina Latina alia: | Curtis Sarmite, Sarmata, Salmata, Sermata, Sermite, Sermete, Sermitis, Sermidum, Vicus Seminus | ||
| Dialectus Ultrapadi Mantuani: | Sèrmad | ||
| Administratio | |||
| Terra: |  Italia
| ||
| Regio: | Langobardia | ||
| Provincia: | Mantuana | ||
| Comprehensorium: | Ultrapadus Mantuanus | ||
| Indicia fundamentalia | |||
| Coordinata: | ° ′ ″ Sept., ° ′ ″ Ort. | ||
| Incolae: | (2014) | ||
| Res aliae | |||
| Zona temporalis: | UTC+1 | ||
| Nota autocineti: | MN | ||
| Nomen incolarum: | Sarmatenses | ||
| Charta | |||
| |||
| Pagina interretialis | |||
.svg)
Sermidum[1][2] (-i, n.) seu Sarmata[3] (Italiane: Sermide) est oppidum et fractio caput municipii Sermidi et Fenonicae. Incolae Sermidenses appellantur.
Insignia[recensere | fontem recensere]
Sententia[recensere | fontem recensere]
Sententia municipalis est: LATET HIC ANGUIS IN HERBA.
Alia nomina[recensere | fontem recensere]
Alia nomina urbis sunt:[2][4] Curtis Sarmite, Salmata, Sermata, Sermite, Sermete, Sermitis, Vicus Seminus.
Geographia[recensere | fontem recensere]
- Ultrapadus Mantuanus (terra),
Historia[recensere | fontem recensere]
Sermidum fuit municipium Italiae, in Regione Langobardia, in Provincia Mantuana et in Ultrapado Mantuano historica ac geographica terra, situm. Die 1 Martii 2017, municipium Fenonicae se coniunxit cum municipiis Sermidi ut constituiret Sermidi et Fenonicae, municipium novum.
Ecclesia Catholica Romana[recensere | fontem recensere]
Nexus interni
- Langobardia (regio),
- Provincia Mantuana,
- Ultrapadus Mantuanus (terra),
- Mantua (urbs),
- Sermidum et Fenonica (municipium).
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Sermidum spectant. |
Pinacotheca[recensere | fontem recensere]
Collocatio finium Ex-municipii in Provincia Mantuana.
Collocatio Agri Ultrapadani Mantuani in Provincia Mantuana.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ www.lombardiabeniculturali.it
- ↑ 2.0 2.1 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
- ↑ G. B. Pellegrini, Toponomastica italiana (Mediolani: Hoepli, 1990) (Textus apud Google Books)
- ↑ R. Ambrogio, Nomi d'Italia. Origine e significato dei nomi geografici e di tutti i comuni (Novariae: Istituto Geografico De Agostini, 2009)
|
Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes! |
