Rogerius (Orlando furioso)

Rogerius (Italiane Ruggero vel Ruggiero) est persona in carmine epico Orlando innamorato a scriptore italico Matthaeo Maria Boiardo scripto atque magna persona in carmine Orlando furioso a scriptore italico Ludovico Ariosto scripto.

Biographia[recensere | fontem recensere]

Rogerius filius Rogerii equitis Rhegitani atque Saracenae Galaciellae^[1] est et pater suus ab Astyanacte Troiano originem ducit. Interfecto patre Rogerio mater Galaciella, filia Agolantis^[1], in Libyam perfugit et post partum moritur. Ex Galaciella duo gemines oriuntur: primus geminorum Rogerius est. Ille a mago Afro Atlante educatur in castello magico. Atlas futura Rogerii prospicit: post coniugium cum muliere Christiana Rogerius a proditore Mogontiaco interficietur aut Rogerius miles Saracenus erit qui pugnabit contra Francos; deinde Atlas Rogerium in castello magico iuxta montes Africanos protegit. Rex Saracenorum Agramans^[2] consilium in regia domu sua in Hippone Diarrhyto convocat et invasionem Francogalliae proponit, quia Carolus Magnus patrem suum Troianum interfecerat, et reges Saraceni Rogerium indicant ut magnum militem necessarium ad bellum. Saraceni Rogerium quaerunt sed Atlantis magi castellum etiam artem magica invisibilitatis habet. Postea fur Brunellus cum anulo magico pulchrae Angelicae pervenit et Agramantem anulum donat: sic Saraceni castellum Atlantis inveniunt. Rogerius ideo e Brunello gladium, armaturam et equum recipit et postea eques facitur ab Agramante, igitur ille cum Saracenis Europam invasit. Exercitus regis Agramantis coniungit cum exercitu Rodomontis apud Montem Albanum et Rogerius contra Christianos magno animo pugnat sed paulo post ille amore militis Christianae Bradamantidis capitur. Saraceni Bradamantidem, quae soror comitis palatini Rinaldi est, oppugnant et vulnerant sed Rogerius eam defendit, tamen magus Atlas militem Saracenum rapit et in castello magico eum claudit. Bradamantis eum liberat sed Rogerius in errorem inducitur ab Atlante quia hippogrypem conscenderat: hippogryps eum in insula Oceani Indici fert ubi saga Alcina vivit et ubi militem Anglicum Astulphum in myrtum mutatus fuit. Alcina, quae formam iuvenilem habet, allicit militem Saracenum sed de improviso maga Melissa pervenit et Alcinae suam veram formam senilem reddit. Deinde Rogerius et Astulphus, qui denuo humanam formam habens, fugiunt. Postea Rogerius Angelicam apud scopulum catenis victam servat ex Orca, monstrum marinum Ebudum, et cum hippogrype in continentem eam fert. Tamen ille eam desiderans armaturam solvit sed Angelica ex eo fugit, quia anulum suum pro ea invisibilitatem spondet. Deinde Rogerius a exercitu Saraceno ad exercitu Christianorum perfugit et caerimoniam baptismatis accipit. Obsidessa Lutetia ab Agramante, Rogerius cum Bradamantide contra bellatricem ac reginam Indiarum Marphisam pugnat sed animus magi Atlantis veritatem enuntiat: Marphisa soror gemina Rogerii, quae ab Arabis rapta fuit, est. Igitur etiam Marphisa caerimoniam baptismatis accipit et Christiana facitur. Denique Rogerius Bradamantidem uxorem ducit sed rex Algeriae Rodomons pervenit et ad certamen singulare eum lacessit: Rogerius contra Rodomontem pugnat et eum occidit et carmen epicum finem habuit cum animus blasphemus Rodomontis ad ripas Acherontis descendit.

Fortuna[recensere | fontem recensere]

Anno 1625 compositrix Italica Francisca Caccini operam comicam La liberazione di Ruggiero dall'isola di Alcina creavit. Anno 1735 compositor barocus Georgius Fridericus Handelius operam seriam Alcina fecit. Castratus Ioannes Carestini primum personam Rogerii tractavit. Anno 1771 compositor Ioannes Adolphus Hasse operam Il Ruggiero creavit e libello Petri Metastasi. Pictores saeculo septimo decimo atque duodevicesimo, sicut Ioannes Augustus Dominicus Ingres fecit, multas tabulas de liberatione Angelicae a Rogerio facta fecerunt.

Notae[recensere | fontem recensere]

↑ ^1.0 ^1.1 "(...) Agolantes atque bujus in iqua propago, Galaciellam uteri fextus cui (…)» Apud versionem latinam operis.
↑ De nomine latino vide versionem latinam operis.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Cabani, Maria Cristina, Costanti ariostesche. Tecniche di ripresa e memoria interna nell'Orlando furioso, Scuola Normale Superiore, Pisis, 1990.
Cavallo, Jo Ann, The World Beyond Europe in the Romance Epics of Boiardo and Ariosto, University of Toronto Press, 2013.
Croce, Benedetto , Ariosto, Adelphi Edizioni, Mediolani, 1991.
Kisacky, Julia M., Magic in Boiardo and Ariosto, Peter Lang, Novi Eboraci, 2000.
Rajna, Pio, Le fonti dell'Orlando furioso, Sansoni, Florentiae, 1876.
Zatti, Sergio, Il Furioso fra epos e romanzo, Pacini Fazzi, Luccae, 1990.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Rogerium spectant.

De Rogerio in Encyclopedia Britannica.

[BV-1] 1.0 ^1.1 "(...) Agolantes atque bujus in iqua propago, Galaciellam uteri fextus cui (…)» Apud versionem latinam operis.

[2] De nomine latino vide versionem latinam operis.

[1]

[2]