Quintus Iunius Blaesus
Quintus Iunius Blaesus (nescimus, quando natus sit, mortuus est post annum 31) senator Romanus temporibus Augusti et Tiberii imperatorum fuit. Proconsul Siciliam administravit. Tum anno 10 ab 1 Iulii consul suffectus fuit. Anno 14 legatus Augusti pro praetore Pannoniae militum seditionem, morte Augusti nuntiata factam, a Druso Tiberii filio adiutus compressit[1]. Annis 21 ad usque 23, ut qui avunculus Lucii Aelii Seiani erat, sine sortibus proconsul Africae a senatu factus[2] contra Tacfarinam ducem Numidarum feliciter pugnavit et eius fratres cepit. Tiberius bello nondum finito Blaeso insignia triumphalia dedit et eum imperatorem a militibus suis salutari sivit[3]. Idem Seianus anno 31 coniurationis accusatus et iussu Tiberii caesus cursui honorum Blaesi finem imposuit. Filius eius Quintus Iunius Blaesus anno 26 consul suffectus fuerat[4].
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Tacitus, Ann. I.16-29. Dio Cassius 57.4. Velleius Paterculus II.125.
- ↑ Tacitus, Ann. III.35 et 58
- ↑ Tacitus, Ann. III.72-74
- ↑ Der Neue Pauly, Stuttgardiae 1999, T. 6, c. 66