Proelium Carrharum

E Vicipaedia
Proelium Carrharum
Annus: 6 Maius 53 a.C.n.
Locus: Carrhae
Fortuna: Victoria Parthica
Exercitus
Res Publica Romana Regnum Parthorum
Duces
Marcus Licinius Crassus
Publius Licinius Crassus
Gaius Cassius Longinus
Surena
Copiae
7 legiones (40 000–50 000) 10 000 equites
Mortui sauciique
20 000 mortui

Proelium Carrharum est pugna consulibus Marco Valerio Messala et Gnaeo Domitio Calvino, - i.e. anno 53 a.C.n.[1] -, inter proconsulem Syriae Marcum Licinium Crassum et Surenam, ducem Parthorum commissa. Crassus Parthiam invadere iniussu populi constituerat quia divitiarum avidissimus erat et insuper gloriam Pompei et Caesaris aemulari cupiebat. Crasso septem legiones id est circiter 35,000 militum erant quibus addendi 4.000 equitum et 4.000 velitum[2]. Surena 10,000 equitibus sagittariis pollebat quorum mille cataphracti erant ; sed Surena Crassum calliditate et imperatoria arte multo superabat. Postquam ab Euphrate flumine, neglectis amicorum consiliis, discessit et in harenosam planitiem progressus est, ab equitibus Parthicis circumventus Crassus exercitum in cavum quadratum disposuit. Sed milites Romani sagittis expositi cum hostibus manum conserere non poterant et inulti sauciabantur. Tum Marcus Crassus imperat filio Publio ut impetum faceret cum equitatu in aciem cataphractorum. Publius dum hostes fugam simulantes longius sequitur in insidias incidit et una cum comitibus periit . Cum de morte Publii audisset, exercitus Crassi coepit fugere. In totum 20,000 Romanorum, -inter quos et Marcus Crassus ipse-, necati, 10.000 capti fuisse existimantur[3]. Parthi tres aquilas ceperunt. Romani praeter tam foedae cladis pudorem nunc de provincia Syria retinenda, non de novis provinciis parandis cogitare cogebantur.

Fontes[recensere | fontem recensere]

Denarius anno 55 a.C.n. signatus cum titulo :P.CRASSVS M.F.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Die 9 Iunii in vetusto Romanorum Kalendario (Ovidius, Fasti VI,465-466), qui die 6. Maii in hodierno Kalendario fuisse putatur.
  2. Plutarchus, Crassus, 20.
  3. Plutarchus, Crassus, 31.


Nexus interni