Populorum progressio

E Vicipaedia
Quae verba declarant, privatam bonorum proprietatem nemini ius tale concedere, quod supremum sit nullique condicioni obnoxium. Nemini licet bona, quae sibi superent, unire ad privata commoda seponere, cum alii rebus careant vitae necessariis. Ne multa, secundum traditam doctrinam Ecclesiae Patrum praeclarorumque Theologorum, numquam proprietatis iure utendum est cum boni communis detrimento.
Populorum progressio § 23


Populorum progressio est quinta encyclicarum epistularum a papa Paulo VI scriptarum. Haec encyclica, promulgata die 26 Martii 1967, de mandato ecclesiae de pace[1] et de populorum progressione agit.

Lege etiam[recensere | fontem recensere]

Pontificium Consilium de Iustitia et Pace, Kompendium der Soziallehre der Kirche, Editor Herder, Friburgi Brisgoviae, anno 2006, ISBN 3-451-29078-2

Nexus externus[recensere | fontem recensere]

Nota[recensere | fontem recensere]

  1. Cf. Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007). alicui de aliqua re mandata dare

Haec stipula ad religionem spectat. Amplifica, si potes!