Patriarchatus terrae Israel

E Vicipaedia
Sepulcrum Hillel maioris (circa 1900)

Patriarchatus terrae Israel sive Patriarchatus Iudaicus ab anno 30 a.C.n. usque ad annum 415 in Palaestina exstabat. Patriarcha (Hebraice: נָשִׂיא) a Romanis acceptus erat praeses synedrii et auctoritas spiritalis maximi momenti Iudeaeorum et Palaestinae et Diasporae, donec patriarchatus Iudaicus ab imperatore Theodosio II anno 429 suppressus est.

Patriarchae[recensere | fontem recensere]

  1. Hillel (30 a.C.n.-9)
  2. Simeon I. (9)
  3. Gamaliel I (9-50)
  4. Simeon II. (51-70)
  5. Gamaliel II. (80-110)
  6. Simeon III. (~135-165)
  7. Jehuda ha-Nasi (Juda I) (165-217)
  8. Gamaliel III. (217-~235)
  9. Juda II. (~235-250)
  10. Gamaliel IV. (~250-265)
  11. Juda III. (265-330)
  12. Hillel II. (330-365)
  13. Gamaliel V. (365-380)
  14. Juda IV. (380-400)
  15. Gamaliel VI. (400-415)

Nexus interni

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Martin Jacobs, Die Institution des jüdischen Patriarchen. Eine quellen- und traditionskritische Studie zur Geschichte der Juden in der Spätantike (TSAJ 52). Tubingae: Mohr (Siebeck) 1995. ISBN 3-16-146503-2

Nexus externus[recensere | fontem recensere]