Carolus Montesquieu

E Vicipaedia
(Redirectum de Montesquieu)

Vide etiam paginam discretivam: Montesquieu (discretiva)

Wikidata Carolus Montesquieu
Res apud Vicidata repertae:
Carolus Montesquieu: imago
Carolus Montesquieu: imago
Carolus Montesquieu: subscriptio
Carolus Montesquieu: subscriptio
Nativitas: 18 Ianuarii 1689; Château de la Brède
Obitus: 10 Februarii 1755; Lutetia
Patria: Francia Borboniensis
Nomen nativum: Charles-Louis de Secondat

Familia

Coniunx: Jeanne de Lartigue
Proles: Jean-Baptiste de Secondat

Memoria

Sepultura: Church of Saint-Sulpice

Insignia heraldica

Carolus Montesquieu: insigne
Carolus Montesquieu: insigne

Carolus Montesquieu, plene Carolus Ludovicus de Secondat de La Brède et Montesquius (natus in castello La Brède iuxta Burdigalam die 18 Ianuarii 1689; Lutetiae obiit die 10 Februarii 1755), fuit philosophus Francice scribens, qui fuit philosophiae politicae peritus et separationem potestatum affirmavit. Socius Academiae Francicae ex anno 1728 fuit.

Vita[recensere | fontem recensere]

Epistularum Persicarum editio princeps

Montesquius autodidactice iurisprudentiae studens anno 1714 consiliarius parlamenti Burdigalensis creatus est. Ei duos annos post praefuit, quando cum aliis Academiam Franciam condidit. Cursus honoris litterarii opere »Lettres persanes« (Amstelodami 1721) incohatus est, ubi sub larva Persae cuiusdam, i.e. viri naturalis nondum corrupti, res Francicas politicam, societatem, litteras spectantes cum sale reprehendebat. Librum annotationibus auxit Mauritius Meyer (Lutetiae 1841). Ut leges et constitutiones civitatum Europaearum, quas in opere »De l'esprit des lois« describere intendit, melius cognosceret anno 1726 dimissionem petivit profecturus in Germaniam, Hungariam, Italiam, Helvetiam, Bataviam et Angliam. In insula Britannica autem biennium manens socius Regalis Societas Londini declaratus est. Paulo ante et in Academia Francica membrum factus erat.

In castellum susum reversus scripsit »Considérations sur les causes de la grandeur des Romains et de leur décadence« (Amstelodami 1734) necnon sub pseudonymmi Charles d'Outrepont opus »Dialogue de Sylla et d'Eucrate, et de Lysimaque« (Lutetiae 1748), ubi tyranni ingenium accurate revelatur.

Opus magnum terram percutiens[recensere | fontem recensere]

Praeparatoriis lucubrationibus peractis opus eius magnum denique vulgatum est praetitulatum »De l'esprit des lois« (Genavae 1748). Liber, in quo ius publicum, politica, historia et ius positivum eleganter et sine stupore continentur, primum tentamen fuisse videtur, ut conspectus praesentatur institutionum legislationis earumque relatio naturalis secundum condiciones locales et sociales variis in terris vigentes. Inde conclusio fiebat de necessitate diversorum rei publiae generum. Sed maioris momenti intus est theoria ex Anglorum constitutione deprompta de separatione illarum trium potestatum (i.e. legislativae, executivae, iudicativae). Montesquius, qui nondum notiones ex separatione manantes elaboraverat neque theoriarum suarum effectum probaverat, ius publicum constitutivum omni in orbe terrarum maxime movit.

Inter eius opera alia nota sunt »Lettres familiaires« (Florentiae 1767) et »Le temple de Gnide« (Lutetiae 1725), carmen quoddam in prosa

Praecipua opera[recensere | fontem recensere]

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Effi Böhlke, Etienne François (ed.): Montesquieu. Franzose, Europäer, Weltbürger. Akademie, Berolini 2005, ISBN 978-3-05-004165-0.
  • Claus-Peter Clostermeyer: Zwei Gesichter der Aufklärung. Spannungslagen in Montesquieus "Esprit des Lois". Berolini 1983.
  • Louis Desgraves: Montesquieu. Societäts, Francofurti 1992, ISBN 3-7973-0497-8.
  • Berthold Falk: République fédérale d’Allemagne. In: Société Montesquieu (ed.): L’État et la religion. Serdicae 2007
  • Michael Hereth: Montesquieu zur Einführung. Panorama, Aquae Mattiacae 2005, ISBN 3-926642-59-9.
  • Horst Wolfgang Karkossa: Baron de Montesquieu. In: Ed Randall, Duncan Brack (Hrsg.): The Dictionary of Liberal Thought. Methuen, Londinii 2007.
  • Victor Klemperer: Montesquieu (habilitationi). Tomus I (1914) und Tomus II (1915)
  • Gottfried Koch: Montesquieus Verfassungstheorie. Ergänzt und verbessert von Klaus H. Fischer. Wissenschaftlicher Verlag, Schutterwald 1998, ISBN 978-3-928640-17-6.
  • Edgar Mass (Hrsg.): Montesquieu-Traditionen in Deutschland. Beiträge zur Erforschung eines Klassikers. Berolini 2005.

Nexus interni

Nexus externus[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Carolum Montesquieu spectant.