Menestor

E Vicipaedia

Menestor Sybarita, litteris Graecis Μενέστωρ Συβαρίτης, inter Pythagoreos ordinatus, saeculo V a.C.n. ut videtur florens, primum fuisse censetur omnium qui de re botanica Graece scripserint. Singulum testimonium de eo apud Iamblichum, fragmenta operis eius pauca nobis servantur apud Theophrastum.

Enumeratio testimoniorum et fragmentorum[recensere | fontem recensere]

  1. Iamblichus, De vita Pythagorea 267: Menestor inter Sybaritas Pythagoreos ordinatur
  2. Theophrastus, Historia plantarum 1.2.3: fluida in plantis convecta ab aliis variatim, a Menestore semper "ὀπός" appellata
  3. — — 5.9.6: hederam maxime respirare, celerrime ignem excitare
  4. Theophrastus, De causis plantarum 1.17.3: morum tardius propter clima germinare, cito propter plantae infirmitatem fructificare
  5. — — 1.21.5-7 plantas calidissimas esse quae in aqua habitant schoenum calamum cyperum, quare hieme non enecari; inter cetera ea quae in frigidis locis durare possint ut piceam pinum cedrum iuniperum hederam; super hac nec nivem permanere propter calorem; eandem flexuosam esse quia calore medullae contorqueatur etc.
  6. — — 2.4.3: agrum pinguissimum nulli stirpi commodum quia magis exsiccat
  7. — — 6.3.5: sapores infinitos esse

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Editiones testimoniorum et fragmentorum
Eruditio
  • Suzanne Amigues, interpr., Théophraste: Recherches sur les plantes: À l’origine de la botanique (Lutetiae: Belin, 2010. ISBN 978-2-7011-4996-7) p. 7 n. 10, p. 200 n. 35, p. 215
  • Wilhelm Capelle, "Menestor redivivus" in Rheinisches Museum vol. 104 (1961) pp. 47-69
  • Adrianus Spigelius(nl), Isagoges in rem herbariam libri duo (Lugduni Batavorum: Elzevir, 1633) pp. 24-25
  • Leonid Zhmud, "Aristoxenus and the Pythagoreans" in Carl A. Huffman, ed., Aristoxenus of Tarentum: Discussion (New Brunswick: Transaction Publishers, 2012) p. 223 ff. (Paginae selectae apud Google Books)

Nexus externi[recensere | fontem recensere]