Marcus Claudius M.f. Marcellus (consul 196 a.C.n.)
Marcus Claudius M.f. Marcellus (natus saeculo 3 a.C.n., mortuus anno 174 a.C.n.) fuit vir publicus Romanus.
Gens[recensere | fontem recensere]
Pater eius Marcus Claudius Marcellus, consul annorum quattuorum (222, 214, 210, 208 a.C.n.) erat. Patre mortuo filius elogium eius habuit[1]. Ipse filium habuit eiusdem nominis, qui ter (annis 166, 155 et 152 a.C.n.) summum magistratum gessit.
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Anno 208 a.C.n. sub imperio patris tribunus militum apud Venusiam certavit: pater cecidit, filius sauciatus est. Anno 204 tribunus plebis electus est. Anno 200 aedilis fuit, anno 198 praetor Siciliam administrabat. Anno 196 una cum Lucio Furio Sp.f. Purpureone consulatum gessit et de Gallis in provincia Gallia Cisalpina triumphavit. Ab anno 196 ad mortem pontifex fuit.
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Carolus-Ludovicus Elvers, "C. Marcellus, M. [I 12]" in Der Neue Pauly vol. 3 (Stutgardiae: Metzler, 1997. ISBN 3-476-01473-8) col. 10.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Titus Livius, Ab urbe condita, XXVII 27,13
| Antecessores: Gaius Cornelius L.f. Cethegus et Quintus Minucius C.f. Rufus |
Consul 196 a.C.n. cum Lucio Furio Sp.f. Purpureone |
Successores: M. Porcius M.f. Cato et Lucius Valerius P.f. Flaccus |