Magnum Palatium

Magnum Palatium^[1] (Francogallice: Grand Palais) est monumentum Parisiense situm in margine Camporum Elysiorum, adversum Parvum Palatium, quae separatum est pro Via Winstonius Churchill in Arrotundimentum VIII. Suos 77 000 m2 accommodandum regulariter salones et expositiones prestigiosae.

Historia[recensere | fontem recensere]

Magnum Palatium ante Primo Bello Orbis Terrarum

Vitraria Magni Palatii, restaurata ab 2004

Magnum Palatium Pulchrarum Artium (Francogallice: Grand Palais des Beaux-Arts) est aedificatum in Lutetiae ex anno 1897, pro Expositione universale prevista ab 15 Aprilis ad 12 Novembris 1900, in loco de magno autem incommodo Palatium Industriae ab anno 1855. "Monumentum consacratum ab Respublica ad gloriam artis francicae", sicut indicat fastigium alae occidentalis (Palatium Inventae), eia vocatio originalis sit accommodare magnae manifestationae artisticae officiales urbis.

Le Corbusier vult demolitione Magni Palatii par implantare in loco Museum Artis Saeculi XX quid Andreas Malraux commiserit realisatio. Mors architecti, ab 27 Augustus 1965, finit proiectum.

Ex decreto ad 12 Iunii 1975, navis est classificata ut titulum Monumentum historicum. Novum decretum ab 6 November 2000, protegit Magnum Palatium sit pertractata.

Architectura[recensere | fontem recensere]

Navis principalis, longitudine fere 240 metris, est constata spatii imponentis cumulum accedit per vitrariam magnam. Camera paule imminutis naviarum septentrionalium et meridionalium et navis transversa (paddock), cupula super pendentivo et tholus gravandum circa 8 500 tonnes chalybis, ferri vitrique. Pondus totalis metalli uti pervenit 9 057 tonnes (contra 12 000 in Statio Orsay et 7 300 in structura Turris Eiffeliae). Summum hoc omnia cumulatur ad altitudine 45 metris.

Vitraria in locum cupulae et pendentivum.

Tholi sitae in tergo aedificii

Porticus de Deglane, inspiratus illud Claudii Perrault in Lupara, sed sine gratia, bene dissimulat, ut Statione Orsay aedificata per Victore Laloux eadem expositione, splendida innovatio structurae metallicae.

Hoc aedificii typus illud completur eclecticismi, proprium ad « stylum Beaux-Arts ». Magnum Palatium est, solum, resummum affectionum de « Pulchra Epoca », sed signa utraque finis quidam conceptionis architecturae ubi magister operis, ad tempus artifex et technicus, munus praedominatur obtinet.

Facies principalis disposita per Henrico Deglane.

Sculpturae[recensere | fontem recensere]

Georgius Récipon, Harmonia triumphans Discordiae, quadriga, latus Sequana.

Georgius Récipon, Immortalitas superandum Tempus, latus Campi Elysii.

Quadrigae in cuprum caelatum Georgii Récipon coronandum dua initia et eis fastigium, ad septentrio-oriente et ad meridio-oriente, in viae novae. Haec opera allegorica, colentem pedestrem ad altitudinem quadragintae metris, repraesentant:
- latus Camporum Elysiorum: Immortalitas superandum Tempus;
- latus Sequanae: Harmonia triumphans Discordiae.
Coetus in aerem sunt debentur ad sculptores Victore Peter et Alexander Falguière.

Salae technicae[recensere | fontem recensere]

Salae commerciales[recensere | fontem recensere]

Sala Artium officiosum, antiqua Sala Apparelium officiosum (ab 1926 ad 1960, cum interruptione ab 1940 à 1947);
Sala Habitatis;
Sala Qualitatis Francica;
Sala Francia Ultra Mare (in 1939 et 1940);
Sala Pueritiae;
Forum Parisii;
Forum Internationale Artis Contemporaneae (FIAC);
Sala Libris (ab 1981 ad 1991);
Sala internationalis libris rari, autographi, stampae et designii post 2007;
Sala musicae classicae et jazz (Musicora).