Lucia Salani
Lucia, vulgo Lucy, Salani (nata Fossani die 12 Augusti 1924; mortua Bononiae die 22 Martii 2023) fuit activista Italica, sola mulier transgener Italica quae castris carceralibus nazisticis superfuit.
Nata Bononiae nominis Luciani, vulgo Luciano,[1] Salani adolevit quasi vir homosexualis. Antifascista(d), exercitibus sive Italico sive Germanico desertis Dachanum anno 1944 deportata est. Ibi sex menses mansit, donec anno 1945 castra carceralia ab Americanis liberata sunt. Deinde Taurini vixit, opifex supellectilum, cum communitatem transgenerem Italicam ac Parisinam frequentaret. Bononiam regressa, decade 1980-1990, ibi tempus otii senilis(d) egit.
Narratio rerum eius annis post 2010 cognita est, per opera scriptricis dispositricisque cinematographicae Gabriellae Romano, quae ei duo opera dedicavit. Salani a Motu Transgeneris Identitatis(d) censetur unicus homo transgener qui Italiae fascisticae et persecutionibus nazisticis superfuit.
Biographia[recensere | fontem recensere]
Iuventus sub fascismo[recensere | fontem recensere]
Lucy Salani anno 1924 Fossani, municipii Pedemontani, nata est, duobus annis postquam Benitus Mussolini fascies prehendit.[2] Familia, Aemiliana origine, antifascista erat.[3] Sequentibus annis, familia Salani Bononiam migratura erat.[2][4] "Puera diversa", Lucy a patre et fratribus repudiata est,[5][6] et nexus homosexuales eius, ob minas fascistorum, ei fuerunt occultandi.[3]
Bellum Orbis Terrarum II[recensere | fontem recensere]
Mense Augusto 1943 in servitium apud exercitum Italianum vocata est, etiamsi sine fructu tentavisset se homosexualem declarando ut id elaberetur,[7][2] et apud artilleriam Cormonum missa est.[7] Exercitum parum post edictum Badoglio(d) deseruit, et, Bononiam regressa, parentes Mirandulae emotos invenit.[7][2] Hic, timens disertionem suam eos in periculum commissuram esse, vitam clandestinam reliquit et, compulsa ut nazisistas vel fascistas adiuvaret, se exercitui nazistarum sociavit Suvianae(d),[8] ubi copiis contraëreis assignata est.[3] Etiam adepta est ut excercitum nazisticum desereret, se in aquam gelidam intingens et valetudinarium Bononiae evadens, ubi ob consequentem pneumoniam commissa erat.[8][2]
Postea, ut prostituta Bononiae vixit, dum complures eius clientes praefecti nazistae erant.[8] In uno ex his intercursibus, vigiles in deversorium ubi ea cum quodam praefecto erat eruperunt et, ea vocata, eius defectionem detexerunt.[9] Dehinc in cellam vinariam(d) cuiusdam villae prope Patavium clausa est. E qua evadendo per seram(d) vitiosam cum parum postea successisset, Mirandulae denuo capta est.[9] Hic, post brevem mansionem in carceribus Bononiae Mutinaeque, ducta est Veronam ut a nazistis interrogeretur.[9] Ad poenam capitalem condemnata, adepta est, cum veniam ab Alberto Kesselring(d) petiverit, ut damnatio in laborem coactum(d) permutata sit, expiandum apud castra operaria Bernau, in Germania meridionali, ubi missiles V-1 et V-2 construebantur.[9][2][3][5] Adepta quoque est ut ab castra operaria cum alio captivo fugeret, at ille in conatu effugii a nazistis peractus est.[10][2] Cum ad fines inter Austriam et Italiam pervenisset, rursus detecta et capta est.[10][2]
Desertrix exercitus Germanici, dehinc ad castra carceralia Dachani deportata est, ubi "triangulum rubrum" captivorum politicorum et desertorum eam signavit.[2][3][11][12] Sex menses in castris supervixit, donec, viginti annos nata, a copiis Americanis mense Aprili 1945 liberata est.[6][11] Ipso die liberationis suae et Nazistarum supplicio per sclopetationem(d)[13][14] superfuit, ubi genu percussa est.[2][3] Milites Americani vivam apud cadavera eam invenerunt.[2][3][15]
Vita in Italia liberata[recensere | fontem recensere]
Post liberationem Italiae a fascistis, opera dans ut opifex supellectilum, inter Romam et Taurinum Lucia Salani vixit.[2][3][16] Lutetiam visitans, scaenam transgenerem et cabaretos transvestitarum frequentavit.[2][6]
Londinium in media decade 1980-1990 movit ut chirurgiae permutationis sexus subiret, at recusans nomen suum in censu publico nationali mutare.[2][17][18][4]
Otium senile Bononiae[recensere | fontem recensere]
Ut parentes suos curaret, decade 1980-1990 Lucy Salani Bononiam redivit. Ibi reliquam vitam egit.[2][6]
Ultimis annis decadis 2010-2020 aliquot diaria nuntiaverunt Luciam vivere solitariam, sine familia et pauperem.[6][17][4] Deinceps visitata curataque a voluntariis Motus Transgeneris Identitatis est.[17]
Nocte inter dies 21 et 22 Martii 2023, anno XCIX vitae, interivit.[2][19]
Agnitio[recensere | fontem recensere]
Narratio de Lucia Salani innotuit propter biographiam a Gabriella Romano scriptam, Il mio nome è Lucy: L'Italia del XX secolo nei ricordi di una transessuale ("Nomen meum est Lucy: Italia in memoriis mulieris transgeneris"), anno 2009 a Donzelli edita.[2][3][4][16] Duobus annis post, Gabriella Romano etiam pelliculam documentariam Essere Lucy fecit ("Esse Lucy").[17]
Motus Transgeneris Identitatis putat Luciam Salani esse unicum hominem transsexualem superstitem, in Italia, persecutionibus nazi-fascisticis et castris carceralibus.[2]
Anno 2014, Ioannes Amelio dispositor cinematographicus in pellicula documentaria Felice chi è diverso ("Felix qui diversus est") Luciam Salani percontatus(d) est.[2] Quae quattuor annis post invitata est ad diem memoriae ab Arcigay(d) et Arcilesbica(d) constitutum.[11][17] Hac occasione dixit "Impossibile est oblivisci et ignoscere. Etiam tum aliquot noctis somniare res horrendissimas quas vidi soleo et adhuc ibi esse mihi videor; et propterea cupio homines scire quid in castris carceralibus fiebat, ne iterum fiat."[17]
Mense Novembri 2019, praeses Arcigay Romae, Franciscus Angeli, praesidem rei publicae Italicae Sergium Mattarella petivit ut Luciam Salani senatricem ad vitam(d) nominaret.[15][17]
Inter 2020 et 2021, Matthaeus Botrugno et Daniel Coluccini pelliculam documentariam C'è un soffio di vita soltanto ("Afflatus tantum unus est vitae"), vitae Luciae Salani dicatam, fecerunt.[2][20] Pellicula eam, annos 96 natam, per vitam quotidianam Bononiae et aliquot tempora Dachau, ubi ad celebrationes LXXV anniversarii liberationis castrorum invitata erat, sequitur.[21][22] Titulus pelliculae desumptus est e versu finali poematis ab ipsa Lucia scripti.[1]
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ 1.0 1.1 "Le mille vite di Lucy Salani, donna transgender più anziana d'Italia sopravvissuta a Dachau". Icon Magazine. 10 Ianuarii 2022
- ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 2.12 2.13 2.14 2.15 2.16 2.17 2.18 2.19 È morta Lucy Salani, l'unica persona trans italiana sopravvissuta ai lager nazisti. . Il Post. 22 Martii 2023
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 3.8 Lucy, un omosessuale a Dachau «Mi salvò l’essere disertore». . La Nuova Ferrara. 2018-01-28
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 "Trans, 94 ans, et indésirable". Le Matin. 2018-01-15
- ↑ 5.0 5.1 Omocausto, i “triangoli rosa” e lo sterminio dimenticato. . La Stampa. 2018-01-24
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 "TÊTU | Femme trans survivante de la Shoah, Lucy est refusée par toutes les maisons de retraite"
- ↑ 7.0 7.1 7.2 Romano (2009), p. 29.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 Romano (2009), p. 30.
- ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 Romano (2009), p. 31.
- ↑ 10.0 10.1 Romano (2009), pp. 32–33.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 "Lucy Salani: “Voglio che si sappia cosa succedeva a Dachau perché non accada più” | estense.com Ferrara". 2018-01-28
- ↑ "Dachau, il carcere, l’impegno: le mille vite di Lucy Salani, la nonna trans d’Italia". L'Espresso. 2 Decembris 2021
- ↑ Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.
- ↑ Est verbum sclopētō, -āvi, -ātum, -āre; cfr. Deraedt, Francisca; Licoppe, Gaius (2002). Calepinus Novus. Vocabularium linguae Latinae hodiernum. Latino–Francogallicum.. Bruxellis: Fundatio Melissa – Musée de la Maison d'Érasme. p. 90.
- ↑ 15.0 15.1 "In lager Dachau perchè gay, ora è trans: storia di lucy"
- ↑ 16.0 16.1 "Bologna: Lucy, la trans di Dachau senza casa di riposo: «Per lei non c’è posto»"
- ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 17.4 17.5 17.6 Appello a Mattarella: "Lucy Salani, trans sopravvissuta a Dachau, sia senatrice a vita". . Today
- ↑ Federico Boni. "Donna trans sopravvissuta a Dachau, Lucy senatrice a vita: l'appello a Sergio Mattarella - Gay.it"
- ↑ "Addio a Lucy Salani, unica transessuale sopravvissuta al lager di Dachau". 22 Martii 2023
- ↑ "“C’è un soffio di vita soltanto”: il documentario su Lucy Salani, la donna trans sopravvissuta a Dachau". Metropolitan Magazine. 11 Ianuarii 2022
- ↑ "Torino 39 - "C'è un soffio di vita soltanto" - Interviste". Rai Cinema
- ↑ "C'è un soffio di vita soltanto". MYmovies
Fontes[recensere | fontem recensere]
- Romano, Gabriella (2009). Il mio nome è Lucy. L'Italia del XX secolo nei ricordi di una transessuale. Donzelli Editor. ISBN 978-8-8603-6362-6
- Romano, Gabriella (2012). Essere Lucy. Manifesto Libri. ISBN 978-8-8728-5564-5
Pelliculae[recensere | fontem recensere]
- Essere Lucy (2011), dispositrice Gabriella Romano – pellicula documentaria
- Felice chi è diverso (2014), dispositore Ioanne Amelio – pellicula documentaria
- C'è un soffio di vita soltanto (2021), dispositoribus Matthaeo Botrugno et Daniele Coluccini – pellicula documentaria
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Luciam Salani spectant. |
De hac pagina
Haec pagina fuit Translatio Hebdomadalis.