Linguae Iranicae
Linguae Iranicae sunt ramus linguarum Indoeuropaearum et earum subfamiliae, linguarum Indoiranicarum. Lingua Iranica maximi momenti nostrae aetatis est Persica, qua utuntur plerique incolae Iraniae, Afganiae (ubi "Dari" appellatur) et Tadzikistaniae (ubi "Tojiki" appellatur; dilalectus eius Bukhori vel lingua Iudaica Bocharensis[1] est). Magni momenti sunt etiam lingua Curdica et Afganica.
- Linguae Iranicae orientales:
- Boreo-orientales:
- lingua Avestana sive Zundica †
- lingua Bactriana †
- lingua Sogdiana †
- lingua Scythica †
- lingua Ossetica
- lingua Shughniensis
- Austro-orientales:
- lingua Afganica sive 'Pashto'
- Boreo-orientales:
- Linguae Iranicae occidentales:
- Boreo-occidentales:
- lingua Baluchica
- lingua Curdica sive Carduchica sive Corduena
- lingua Parthica †
- lingua Medica †
- lingua Talyschensis
- Austro-occidentales:
- Boreo-occidentales:
Notae[recensere | fontem recensere]
Nexus interni
Nexus externi[recensere | fontem recensere]