Linguae Germanicae
Vide etiam paginam discretivam: Germani (discretiva)
| Linguae Germanicae | |
|---|---|
| Dicuntur in: | Toto orbe terrarum |
| Classificatio genetica: | Indoeuropaea |
| Subdivisiones: | Linguae Germanicae Septentrionales |
Linguae Germanicae familiam vel ramum linguarum Indoeuropaearum formant. Primo tantum Germanorum in Europa septentrionali in usu erant, nunc per totum orbem terrarum diffusae sunt. Fere 15 linguas cum 500 decies centena milibus locutorum amplectuntur, qui iis lingua materna loquuntur, alia 200 decies centena milia unam aut plures ex his linguis noverunt.
Proprium linguarum Germanicarum contrarium aliis linguis Indoeuropaeis sunt consonantium mutationes in consonantium mutatione Germanica.[1]
Linguae Germanicae maiores[recensere | fontem recensere]
Sunt novem linguae Germanicae, quarum cuique sunt plus quam decies centena milia locutorum.
- Lingua Anglica fere 340 decies centena milia loquuntur lingua materna, plus quam 180 centena milia lingua secunda sive tertia.
- Lingua Theodisca: 100 decies centena milia (lingua materna), praeterea minime 80 decies centena milia (lingua secunda).
- Lingua Batava: 25 decies centena milia
- Lingua Suecica: 10 decies centena milia
- Lingua Batava Capitensis: 6 decies centena milia (lingua materna), praeterea 10 decies centena milia (lingua secunda)
- Lingua Danica: 5.5 decies centena milia
- Lingua Norvegica: 5 decies centena milia (Bokmål et Nynorsk)
- Lingua Saxonica: ciricter 5 decies centena milia
- Lingua Iudaeogermanica: 3 decies centena milia
Divisio linguarum Germanicarum hodiernarum[recensere | fontem recensere]
Ramus Germanicus linguarum Indoeuropaearum hodie 15 linguas (cum fere 500 decies centena milibus locutorum) amplecitur. Aliquae harum linguarum a quibusdam linguistis tantum dialecti habentur. Hae 15 linguae gradu propinquitatis hoc stemmate demonstrari possunt (numerus locutorum tantum ad eos spectat, qui linguis loquuntur maternis):
Haec divisio situi interretiali „Klassifikation der indogermanischen Sprachen“[2] innititur. Numerus locutorum ex Ethnologue anni 2005 et ex indicibus civitatum publicis sumptus est.
Lingua Luxemburgica, Plautdietsch, Theodisca Pennsylvaniana et Lingua Saxonica non ab omnibus linguistis linguae autonomae agnoscuntur, cum alii contra etiam Schwyzerdütsch (Theodiscam Helveticam) et linguam Scoticam linguas autonomas esse putant. A quibusdam duae variantes linguae Norvegicae (Bokmål et Nynorsk) linguae propriae putantur.
Linguae Germanicae Septentrionales[recensere | fontem recensere]
- Linguae Scandinavicae sive Nordicae Orientales:
- Lingua Danica (5.5 decies centena milia)
- lingua Suecica (9 decies centena milia)
- lingua Norvegica (5 decies centena milia) (Bokmål et Nynorsk)
- Linguae Nordicae Occidentales:
- lingua Faeroica (65 000)
- lingua Islandica (300 000)
Linguae Germanicae Occidentales[recensere | fontem recensere]
- Ramus Theodisco-Batavus:
- Lingua Theodisca alta
- Lingua Theodisca (100 decies centena milia) (inter alias cum dialectis Alemannica, Bavarica et Schwyzerdütsch=Theodisca Helvetica)
- Lingua Iudaeogermanica (3 decies centena milia)
- Lingua Luxemburgica (300 000)
- lingua Theodisca Pennsylvaniana (250 000)
- Lingua Theodisca inferior
- Lingua Saxonica (fere 5 decies centena milia)
- Plautdietsch (lingua Mennonitarum Russicarum) (500 000)
- Lingua Limburgica ab aliis ad Theodiscam altam, ab aliis ad Theodiscam inferiorem numeratur.
- Lingua Batava:
- Lingua Batava (22 decies centena milia) (Lingua Nederlandiensis, Lingua Flandrica)
- Lingua Batava Capitensis (6 decies centena milia)
- Ramus Anglo-Frisicus:
- Lingua Frisica (720 000) (Frisica septentrionalis, occidentalis et orientalis)
- Lingua Anglica (340 decies centena milia)
- Lingua Scotica (1.5 decis centena milia)
- Lingua Theodisca alta
Linguae Germanicae Orientales[recensere | fontem recensere]
Linguae Germanicae Orientales omnes exstinctae sunt.
Linguae Germanicae Creoles[recensere | fontem recensere]
Ex aliquot decenniis novae linguae Germanicae exstant. Sunt linguae creoles qui dicuntur.
Linguae Germanicae antiquae aut exstinctae[recensere | fontem recensere]
- Lingua Langobarda
- Lingua Franconica
- Lingua Anglica Antiqua sive lingua Anglosaxonica
- Lingua Gothica
- Lingua Norvegiensis antiqua
- Lingua Nordica antiqua
- Lingua Saxonica antiqua
- Lingua Noroena
- Lingua Gutnica Antiqua
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ De aliquibus vocalium mutationibus apud linguis Germanicis antiquis vide Fausto Cercignani, Proto-Germanic */i/ and */e/ Revisited, Journal of English and Germanic Philology, 78/1, 1979, 72-82; Indo-European ē in Germanic, Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung, 86/1, 1972, 104-110; Indo-European eu in Germanic, Indogermanische Forschungen, 78, 1973, 106-112; Early Umlaut Phenomena in the Germanic Languages, Language, 56/1, 1980, 126-136.
- ↑ Ernst Kausen, Die Klassifikation des Indogermanischen und seiner Zweige
| Maiores linguae novissimae |
Batava Capitensis · Danica · Batava · Anglica · Theodisca · Norvegica · Suecica · Iudaeogermanica |
|---|---|
| Minores linguae novissimae | |
| Extinctae linguae |
Anglosaxonica · Burgundica · Crimaeo-Gothica · Francica · Gutnica antiqua · Gothica · Langobarda · Nordica antiqua · Noroena · Protonordica · Saxonica antiqua · Vandalica |
| Regionaliter recognitae linguae Germanicae |
Bavarica · Limburgica · Saxonica · Saterlandiofrisiana v. Septentriofrisiana · Germano-Scotica · Ulsterica |