Lingua Suahelica

E Vicipaedia
Lingua Suahelica
Kiswahili
Taxinomia:
Locutores: 45.000.000
Sigla: 1 sw, 2 swa, 3 swa
Status publicus
Officialis Kenia, Res publica democratica Congensis, Tanzania, Uganda
Privata Burundia, Kenia, Mozambicum, Res publica democratica Congensis, Ruanda, Tanzania, Uganda, Zambia
Litterae:
Scriptura:
Procuratio:

Pater noster lingua Suahili scriptum

Lingua Suahelica[1] seu Swahelica[2] (in lingua ipsa Kiswahili appellata) est lingua Bantuensis a diversis gregibus ethnicis adhibentur, qui nonnullas magnas litoris Oceani Indici regiones in orientali continentis Africanae parte incolunt, a Kenia septentrionali ad Mozambicum septentrionalem, Insulis Comorianis comprehensis.[3] Quamquam solum 15–20 milliones hominum Suahili ut sermo patrius utuntur, ea est lingua civitatis vel lingua publica trium civitatum: Tanzaniae, Keniae, et Reipublicae Democraticae Congensis. Intra multum Africae Orientalis, homines ea ut lingua franca utuntur.

Ex insula Zanzibar fortasse orta est, aliqua verba e lingua Arabica adhibens. Vocabulum Arabicum سواحیلی (suahili) est adiectivum quod 'litorale, litorarium, litoreum' significat (Reig 2008:2487).

Regiones[recensere | fontem recensere]

In Tanzania sola lingua publica est Suahili. In Kenia Anglica et Suahili sunt linguae publicae.

Lingua abecedario Arabico scripta[recensere | fontem recensere]

Lingua Suahelica abecedario Arabico (أبجدية عربية) scripta est, sed etiam abecedario Latino.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. "Suahelica" in nominibus zoologicis nonnullis reperitur
  2. Vide titulum libri Etymologia latina-swahelica (Tabora: Apud missionarios Africae (White Fathers), 1924)
  3. Prins 1961.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Ashton, E. O. 1947. Swahili Grammar: Including intonation. Essex: Longman House. ISBN 0-582-62701-X.
  • Blommaert, Jan. 2003. Situating language rights: English and Swahili in Tanzania revisited (sociolinguistic developments in Tanzanian Swahili). Working Papers in Urban Language & Literacies, 23. Gent: University of Gent.
  • Brock-Utne, Birgit. 2001. Education for all—in whose language? Oxford Review of Education 27 (1): 115–134.
  • Chiraghdin, Shihabuddin, et Mathias Mnyampala. 1977. Historia ya Kiswahili. Oxoniae: Oxford University Press. ISBN 0-19-572367-8.
  • Contini-Morava, Ellen. 1994. Noun Classification in Swahili.
  • Lambert, H. E. 1956. Chi-Chifundi: A Dialect of the Southern Kenya Coast. Kampala.
  • Lambert, H. E. 1957. Ki-Vumba: A Dialect of the Southern Kenya Coast. Kampala.
  • Lambert, H. E. 1958. Chi-Jomvu and ki-Ngare: Subdialects of the Mombasa Area. Kampala.
  • Marshad, Hassan A. 1993. Kiswahili au Kiingereza (Nchini Kenya). Nairobi: Jomo Kenyatta Foundation. ISBN 9966-22-098-4.
  • Nurse, Derek, et Thomas J. Hinnebusch. 1993. Swahili and Sabaki: a linguistic history. University of California Publications in Linguistics, 121.
  • Ogechi, Nathan Oyori. 2003. On language rights in Kenya (on the legal position of Swahili in Kenya). Nordic Journal of African Studies 12(3): 277–295.
  • Prins, A. H. J. 1961. The Swahili-Speaking Peoples of Zanzibar and the East African Coast (Arabs, Shirazi and Swahili). In Ethnographic Survey of Africa, ed. Daryll Forde. Londinii: International African Institute.

Prins, A. H. J. 1970. A Swahili Nautical Dictionary. Preliminary Studies in Swahili Lexicon, 1. Dar es Salaam.

  • Reig, Daniel. 2008. Dictionnaire Arabe-Français. Lutetiae: Larousse.
  • Whiteley, Wilfred. 1969. Swahili: the rise of a national language. Studies in African History. Londinii: Methuen.


Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!