Lingua Persica antiqua

Lingua Persica antiqua
Taxinomia:	Lingua Indoeuropaea e divisione Iranica
Status:	forma antiqua linguae Persicae aliorumque sermonum regionis Iraniae
Sigla:	1 fa, 2 peo, 3 peo
Usus
Aevum:	saeculi VI-IV a.C.n.
Situs:	Irania et Imperium Persarum per multa saecula oblita; tempore recentiore ex inscriptionibus recognita
Litterae:
Scriptura:	scriptura cuneiformis
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Persica Antiqua est alter duorum antiquorum (600 a.C.n.–300 a.C.n.) sermonum imperii Persarum qui nobis hodie noti sunt.

Nexus interni

• Lingua Persica media
• Lingua Persica moderna

Bibliographia

• Kent, Roland. 1953. Old Persian: Grammar, Texts, Lexicon. New Haven: American Oriental Society.
• Schmitt, Rüdiger. "Greece xi - xii. Persian Loanwords and Names in Greek" in Encyclopaedia Iranica Online

Stipula

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!