Lingua Aramaica

E Vicipaedia
Lingua Aramaica
ארמית Arāmît, ܐܪܡܝܐ Armāyâ
Taxinomia: lingua e divisione Semitica familiae Afrasiaticae
Status: lingua exstincta; parens linguarum Aramaicarum mediaevalium et hodiernarum
Sigla: 1 —, 2 —, 3
Usus
Aevum: millennium I a.C.n.
Situs: lingua in imperio Persarum officialis et postea sub imperiis Seleucidarum Parthorumque adhibita
in varietatibus recentioribus etiamnunc viva
Litterae: Litterae Aramaicae
Scriptura: Abecedarium Aramaicum
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Aramaica[1][2] seu Aramaea[3] (sed et Chaldaea[4] vel Chaldaica[3] sive Syrochaldaica[2] dicta) est lingua Semitica cum historia annorum trium milium. Aramaica lingua aliquarum partium Bibliorum est, item lingua procurationis regnorum et lingua divina adorationis fuit. Praeterea lingua vernacula Iesu fuisse videtur (vide Marcum 5:41) ac lingua Talmud. Etiam hodie multae parvae communitates Aramaica utuntur lingua prima.

Lingua Aramaica ad familiam Afro-Asiaticam pertinet.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Ephemeris 2004
  2. 2.0 2.1 Lamy, Introd. in Sacr. Script. Pars 2 (ed. 4a, Mechliniae, 1887, p. 215 Indian Christianity apud www.indianchristianity.com
  3. 3.0 3.1 Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 9v; Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 193-201
  4. Johann Dinckel, De lingua chaldaea et syriaca

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!