Jump to content

Libri aetatis fine antiquae amissi

Latinitas nondum censa
E Vicipaedia

Suadetur ut haec commentatio ad "Libri amissi Antiquitate posteriore" moveatur.

Sententiam tuam, quaesumus, profer in pagina disputationis.

English language
English language
English

It is proposed to move this page to Libri amissi Antiquitate posteriore. Please give your opinion on the talk page.

Deutsch
Deutsch
Deutsch

Es wurde vorgeschlagen, diese Seite nach Libri amissi Antiquitate posteriore zu verschieben. Um Stellungnahme auf der Diskussionsseite wird gebeten.

Esperanto
Esperanto
Esperanto

Rekomendatas la movo de tiu ĉi paĝo al Libri amissi Antiquitate posteriore. Vi estas petata komenti prie en la diskutejo.

Haec formula ({{Movenda}}) plus quam 30 dies sine recensionibus in pagina mansit.

Libri aetatis fine antiquae amissi sunt circum inter annos 300 et 600. Bibliothecae Europae non prius pristinam magnitudinem attigerunt quam post annum 1800. Miliones librorum periebant cum imperium Romanum paganum imperium Christianum fieret. Usque a saeculo XV typis mobilibus inventis libri qui reliqui erant paulatim iterum publicabantur.

De aevi antiqui libris et quomodo tradebantur

[recensere | fontem recensere]

Inde ab anno 1900, librorum antiquorum papyri qui amissi erant inveniebantur quo libri antiqui amissi servabantur. Antehac autem libri in bibliothecis tradebantur. Illo tempore de litteratura Graeca circa duo milia auctorum cogniti erant qui ante annum 500 scripserant. De quibus nihil nisi de 253 auctoribus partes textuum reliquae erant. De Romanis solum 772 nomina scriptorum cognita erant, quorum solummodo 144 scripta reliqua erant.[1] Exinde saepe aestimatur minus quam decima pars omnium librorum qui aevo antiquo scripti erant ad nostram tempus traditam esse.[2] Sed forsan plus quam hi tres milia auctores, quorum nomina in textibus traditis inverire possumus, amissi sunt.

Subscripta ut dicuntur Christiana

[recensere | fontem recensere]

Verisimiliter omnes libri qui traditi sunt subscriptionem Christianam habebant. Brevi texto descriptum est quo tempore liber copiatus esset et qui veritatem libri probavisset. Eiusmodi subscriptiones, quae originem et rectitudinem exempli confirmarent, verisimiliter iam aetate pagana in usu fuerunt.

In purgamentis antiquis municipii Oxyrhynchi papyrus inventus est, qui secundum litterarum peritos inter annum 75 et 125 inscriptus est et habet unam ex vetustissimis descriptionibus elementorum Euclides.

Iactura librorum

[recensere | fontem recensere]

Aevo antiquo bilbiothecae numerosae fuerunt. Bibliothecas seu urbanas seu privatas et in urbe Roma et in provinciis noverimus quae viginti milia vel quinquaginta milia voluminum habuerunt. Circa annum 350 in urbe viginti novem bibliothecae publicae fuerunt.

De transcriptione et corruptione codicum

[recensere | fontem recensere]

Nonnulli putant ca. annum 400 textus transcriptos esse ex papyri voluminibus in codices ex pergamento factos.

Criteria quibus libri ut traderentur seligebantur

[recensere | fontem recensere]

Etiam aevo antiquo tam multae ac tam complicatae res de rebus physicis et technicis scitae erant ut noniam sola oratione tradi possent.

De tempore transcriptionis

[recensere | fontem recensere]
Frons bibliothecae Celsi quae de novo aedificata est. Bibliotheca privata duodecim milia voluminum habebat, quae volumina igne fine tertii saeculi combusta sunt.

Quod ad librorum traditionem pertinet, maximi momenti est temporis spatium inter annum 300 et 800. In media parte medii aevi putabatur papam Gregorium Magnum, qui inter annum 540 et annum 604 vixit, curavisse ut bibliotheca magna Palatina combureretur.[3] Id nostra aetate negatur quia haec bibliotheca iam ante eius pontificatum interierit. Bibliotheca Palatina ab imperatore Augusto condita et versimiliter urbis maxima e hominum memoria discessit nullo rerum gestarum indicio remanente.

Iactura librorum: ante annum 500

[recensere | fontem recensere]

Usque ab anno 800 libri antiqui certe noniam erant. Verismiliter iam ab anno 500 deerant.

Cassiodorus vixit usque ab anno fere 490 usque ad annum 583 in Italia. Primum fuit senator et secretarius regis Ostrogotici Theodorici.

Circa annum 400 fuit vertex bellorum religiosorum

[recensere | fontem recensere]

Inter annum 300 et annum 800 iterum iterumque res eveniebant exempli gratia eventus naturales quibus quaedam bibliothecae destrui poterant.

De interitu et mutatione urbis antiquae

[recensere | fontem recensere]

Barbari omnem imperium invaderunt. Quam ob rem multae urbes revera saeculo V in imperii parte quae ad occasum solem spectabat finem habebant in primis urbes Gallicae, si minus in Galliae parte meridionali, et Britannicae.

Disputatio apologetica

[recensere | fontem recensere]
Ioannes Chrysostomos

Abhinc res gestae non iam narrantur nisi a scriptoribus Christianis. Iohannes Chrysostomus, natus anno 349, mortuus anno 407, fuit episcopus Constantinopolis et maioris momenti litterarum peritus Christianus in paganos pugnavit.

In apologo contra paganos ca. annum 400 scripsit Christianis nec argumenta scripta nec rhetorica opus esse quia eorum doctrina sit veritas. Postquam Christianismus vicerit philosophi rhetoricique ridiculi essent perinde ac liberi stulti et neminem iam convincere potuissent.

Vis religiosa

[recensere | fontem recensere]

Plurimi Christiani in aevo antiquo inferiori in paganos pacis amantes fuerunt. Pagani ad Christianismum suo arbitrio convertebant. [4]

De destructione librorum magicorum

[recensere | fontem recensere]

Libri antiqui non solum in magnis, sed etiam in parvis et minimis bibliothecis servabantur, exempli gratia in Villa dei Papiri.

De cultu in aevo obscuro

[recensere | fontem recensere]

Iactura papyrorum antiquorum et accessus publicus ad litteras vetitus immediate cultum omnis populi mutavit.

Nexus interni

Monographiae
  • Michael von Albrecht : Geschichte der römischen Literatur. Dtv, Monaci 1994, ISBN 3-423-04618-X (2 Bde.)
  • Mostafa El-Abbadi: Life and Fate of the Ancient Library of Alexandria. 2. Aufl. Unesco, Lutetiae 1992, ISBN 92-3-102632-1.
  • Hans Gerstinger: Bestand und Ueberlieferung der Literaturwerke des griechisch-römischen Altertums. Kienreich, Graeciae 1948.
  • Angelika Haese: Mittelalterliche Bücherverzeichnisse aus Kloster Lorsch. Einleitung, Edition und Kommentar. Harrassowitz, Aquis Mattiacis 2002, ISBN 3-447-04490-X.
  • Michael H. Harris: A history of libraries in the western world. Scarecrow Press, Lanham, Md. 1999, ISBN 0-8108-3724-2.
  • Wolfram Hoepfner (ed.): Antike Bibliotheken. Von Zabern, Moguntiaci 2002, ISBN 3-8053-2846-X.
  • Herbert Hunger: Die Textüberlieferung der antiken Literatur und der Bibel. DTV, Monaci 1975 (titulo anteriori „Geschichte der Textüberlieferung der antiken und mittelalterlichen Literatur“).
  • Elmer D. Johnson: A history of libraries in the western world. Scarecrow Press, Metuchen, N.J. 1976, ISBN 0-8108-0949-4.
  • William A. Johnson: The literary papyrus roll. Format and conventions; an analysis of the evidence from Oxyrhynchus. Yale University Press, Novo Portu 1992.
  • Manfred Landfester: Geschichte der antiken Texte. Autoren- und Werklexikon. (Der Neue Pauly / Supplemente; 2). Wissenschaftliche Buchgemeinschaft, Darmstadt 2007, ISBN 978-3-476-02030-7.
  • Max Manitius: Geschichte der lateinischen Literatur des Mittelalters. Monaci, 1911. Von Justinian bis zur Mitte des 10. Jahrhunderts. 1974.
  • Fritz Milkau, Georg Leyh (Hrsg.): Handbuch der Bibliothekswissenschaft. 2. Aufl. Harrassowitz, Aquis Mattiacis 1952–1961.
  • Edward A. Parsons: The Alexandrian Library. Glory of the hellenic world. Its rise, antiquities, and destructions. Elsevier, Novi Eboraci 1967.
  • Egert Pöhlmann: Einfuehrung in die Überlieferungsgeschichte und in die Textkritik der antiken Literatur (Die Altertumswissenschaft). Wissenschaftliche Buchgemeinschaft, Darmstadt 1994.
  • Wayne A. Wiegand (ed.): Encyclopedia of library history. Garland, Novi Eboraci 1994, ISBN 0-8240-5787-2.
  • Leighton D. Reynolds (ed.): Texts and transmission. A survey of the latin classics. Typogr. Clarendoniana, Oxoniae 1990, ISBN 0-19-814456-3.
  • Leighton D. Reynolds und Nigel G. Wilson: Scribes and scholars. A guide to the transmission of Greek and Latin literature. 3. Typogr. Clarendoniana, Oxoniae 1992, ISBN 0-19-872145-5.
  • Colin H. Roberts, Theodore C. Skeat: The birth of the codex. OUP, Londinii 1989, ISBN 0-19-726061-6.
  • Eberhard Sauer: The archaeology of religious hatred in the Roman and early medieval world. Tempus Books, Stroud 2003, ISBN 0-7524-2530-7.
  • Wolfgang Speyer: Büchervernichtung und Zensur des Geistes bei Heiden, Juden und Christen (Bibliothek des Buchwesens; 7). Hiersemann, Stuttgart 1981, ISBN 3-7772-8146-8.
  • Edward J. Watts: City and school in Llate antique Athens and Alexandria. University of California Press, Berkeleiae 2006, ISBN 0-520-24421-4.
Symbola
  • William E. A. Axon: On the Extent of Ancient Libraries. In: Transactions of the Royal Society of Literature of the United Kingdom. Second Series, Vol. X., Londinii 1874, S. 383–405
  • Robert Barnes: Cloistered Bookworms in the Chicken-Coop of the Muses. The Ancient Library of Alexandria. In: Roy MacLeod (ed.): The Library of Alexandria. Londinii 2000
  • Karl Christ, Anton Kern: Das Mittelalter. In: Georg Leyh (ed.): Handbuch der Bibliothekswissenschaft. Bd. 3,1. Geschichte der Bibliotheken. Aquis Mattiacis 1955
  • Dieter Hagedorn: Papyrologie. In: Heinz-Günther Nesselrath (ed.): Einleitung in die griechische Philologie. Teubner, Stuttgart 1997, ISBN 3-519-07435-4.
  • George W. Houston: A Revisionary Note on Ammianus Marcellinus 14.6.18: When did the Public Libraries of Ancient Rome close?. In: Library Quarterly 58 (1959), Nr. 2, S. 258–264
  • Robert A. Kaster: Geschichte der Philologie in Rom. In: Fritz Graf et al. (ed.): Einleitung in die lateinische Philologie. Teubner, Stuttgart 1997, ISBN 3-519-07434-6.
  • John O. Ward: Alexandria and its medieval legacy. The book, the monk and the rose. In Roy MacLeod (ed.): The Library of Alexandria. Londinii 2000
  1. Gerstinger (1948).
  2. "Ut multi libri Graeci servati sint, tamen portio librorum qui revera ad nostrum tempus traditi sunt versisimiliter est minus quam decima pars omnium librorum aevo antiquo scriptorum" (Johnson 1965). Postquam hic liber ab alio auctore pertractatus est, hic locus tredecim annis post notabiliter mutatus est: "Cur tam paucum scimus de bibliothecis Graecis, si tam multi libri litteraturae Graecae traditi fuerunt? Aestimatur paene decem centesimas partes ex maioribus scriptis classicis Graecis supervixisse" (Harris 1995:51).
  3. Sic Ioannes Saresberiensis (1120-1180) in Policraticos (De nugis curialium et vestigiis philosophorum, 1. ii. c. 26).
  4. Quod vita pacata esse potuit, id in collectione scientifica exprimitur: Johannes Oort, Dietmar Wyrwa (editores): Heiden und Christen Im 5. Jahrhundert. Leuven 1998.