Lex universalis gravitationis Newtoniana
Newtoni lex gravitationis universalis rite statuit, omnes particulas omnes alios particulas in universo vi attrahere, quae directe proportionalis est producto earum massarum, inverseque proportionalis quadrato distantiae inter earum centra. Theoriae divulgatio percrebruit tamquam "prima magna unificatio", quippe cum phaenomena gravitatis terrestris cum aliis habitibus astronomicis vulgatis unificasset.[1][2][3]
Haec est lex physices universalis, quae ex observationibus empiricis, ratiocinationem inductivam nuncupatis, originem suam ducit. Pars est mechanicae classicae, et describitur in Newtoni opere Philosophiae Naturalis Prinicipia Mathematica inscripto, quod die 5 Iulii 1687 in lucem prolatum est. Cum Newtonus librum primum textus nondum divulgati mense Aprili 1686, Regali Societati praesentasset, Robertus Hooke Newton statuit Newtonium ab ipso legem quadrati inversi obtinuisse.
Hodiernis verbis elatis, lex asserit omne punctum attrahere omnia alia puncta massae vi quadam cum linea dua puncto intersecandi. Vis est proportionalis producto duabus massis, et inverse proportionalis quadrato distantiae inter ea.
Aequatio gravitatis universalis sic accipit formam.
ubi F est vis gravitationalis inter duo obiecta agens, m1 et m2 sunt massae obiectorum, r est distantia inter centra eorum massarum, et G est constans gravitationis.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Fritz Rohrlich (25 Augusti 1989). From Paradox to Reality: Our Basic Concepts of the Physical World. Cambridge University Press. pp. 28–. ISBN 978-0-521-37605-1.
- ↑ Klaus Mainzer (2 Decembris 2013). Symmetries of Nature: A Handbook for Philosophy of Nature and Science. Walter de Gruyter. pp. 8–. ISBN 978-3-11-088693-1.
- ↑ Physics: Fundamental Forces and the Synthesis of Theory | Encyclopedia.com. . www.encyclopedia.com.