Lex Furia testamentaria

E Vicipaedia

Lex Furia testamentaria (brevius etiam lex Furia) inter annos 181 a.C.n. et 169 lata more plebis scitus lata est[1]. Constituit nemini licere plus quam mille asses dono vel heredio accipere. Hac lege plebs imprimis conata esse videtur, ne legata praeter heredes consanguineos effundantur.[2] Gaius praeterea tradit legem latam esse ne heredium nimiis aeribus alienis inquinentur[3]

Aliter ac lex Cincia definiendae poenae causa lata est illa lex, quam quadruplem summam constitit fore heredi excessivi (poena quadrupli). Tamen testamentum et illicita continens integrum permanere decrevit (lex minus quam perfecta).[4] Videtur autem legem parum valuisse quod permulti suo in testamento heredibus complures pensiones ad mille nummos continentes legatum instituerunt.[5] Hunc in morem anno 40 a.C.n. lex Falcidia invecta est cum proportiones aeris alieni per heredium sumpti constitueret

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Ernst Baltrusch: Regimen morum: Die Reglementierung des Privatlebens der Senatoren und Ritter in der römischen Republik und frühen Kaiserzeit, Vestigia, Beiträge zur Alten Geschichte, Bd. 41, C.H.Beck, München, ISBN 3-406-33384-2, S. 69 ff.
  • Herbert Hausmaninger, Walter Selb: Römisches Privatrecht, Böhlau, Wien 1981 (9. Aufl. 2001) (Böhlau-Studien-Bücher) ISBN 3-205-07171-9, S. 21.
  • Heinrich Honsell: Römisches Recht. 5. Auflage, Springer, Zürich 2001, ISBN 3-540-42455-5, S. 197.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Terminus ante quem secundum Gaius 2,225 annus 169 v.
  2. Heinrich Honsell: Römisches Recht. 5. 
  3. Gaius 2,224–227
  4. Herbert Hausmaninger, Walter Selb: Römisches Privatrecht, Böhlau, Wien 1981 (9.
  5. Ernst Baltrusch: Regimen morum: Die Reglementierung des Privatlebens der Senatoren und Ritter in der römischen Republik und frühen Kaiserzeit, Vestigia, Beiträge zur Alten Geschichte, Bd. 41, C.H.Beck, München, ISBN 3-406-33384-2, p. 69 ff.