Leonardus Aretinus
Leonardus AretinusRes apud Vicidata repertae:
Nativitas: 1370, 1369; Arretium
Obitus: 9 Martii 1444; Florentia
Patria: Respublica Florentina
Obitus: 9 Martii 1444; Florentia
Patria: Respublica Florentina
Officium
Munus: philosophus, scriptor, Interpres, Rerum gestarum scriptor, politicus, humanista, Scriba
Consociatio
Religio: Ecclesia Catholica Romana
Memoria
Sepultura: Basilica of Santa Croce
Leonardus Aretinus ( Arretii humili loco natus Leonardo Bruni circa annum 1369; Florentiae mortuus die 9 Martii 1444 ), fuit humanista doctus et Rei Publicae Florentinae cancellarius.
De studiis Graecis[recensere | fontem recensere]
Graecae linguae peritus historiam primi belli Punici Polybii Historiarum libris ante eum in Italia ignotis fretam circa 1419 scripsit[1], iam antea nonnullas vitas Plutarchi atque Aristotelis opera[2] Latine verterat.
Opera[recensere | fontem recensere]
- An vulgus et literati eodem modo per Terentii Tullique tempora Romae locuti sint
- Calphurnia et Gurgulia
- De Bello Gallico Adversus Gothos
- De studiis et litteris ad illustem dominam baptistam de malatesta tractatulus. Lipsiae 1496.
- Epistola ad Baptistam de Malatestis.
- Laudatio Florentine urbis
- Historiae populi Florentini
- Tres orationes ex Homero in Latinam linguam conversae[3]
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Manuscripti et editiones Cf Gary lanziti, "Between Livy and Polybius: Leonardo Bruni on the First Punic War", Memoirs of the American Academy in Rome, 2006/7ː 173-197. (25 pages)
- ↑ Ethica & Politi. Aristo. cu[m] com. Auer. : Aristote. Stagyrite Ethicorum Lib. x. cu[m] Auer. corduben. exactiss. co[m]mentariis. Item & eiusdem Aristote. Politicoru[m] lib. viij. ac Oeconomicoru[m] Lib. ij. Leonardo aretino interprete. Quos omnes: si ad vngue[m] inspexeris: eos pristino candori restitutos comperies. Lugduni, 1530.
- ↑ Editio: Leonardi Aretini viri undecunque docti tres orationes in triplici dicendi genere, ex Homero in Latinam linguam erudita quadam metaphrasi conversae, studiosis omnibus inaestimanda fruge conducibiles; Ioannis Alexandri Brassicani de vanis mortalium studiis atque sectis Hecatosticha. Nurimbergae: Peypus, 1523
Plura legere si cupis[recensere | fontem recensere]
- Laurent Baggioni, "Leonardo Bruni dans la tradition républicaine", Raisons politiques 2009/4ː 25-43
- "La figure de l’exilé et la représentation de l’humaniste. Réflexions sur Hans Baron et Leonardo Bruni", Laboratoire italien, 2014(14)ː 115-132
- Hans Baron, From Petrarch to Leonardo Bruni. Studies in humanistic and political literature..., Chicago university Press, 1968.
- Clare Guest, "Cities: Bruni's Laudatio Urbis Florentinae and its Greek Sources in Rhetoric", in Theatre and the Arts of Design, ed. Clare Lapraik Guest. Oslo, Novus, 2008ː 151-187.
- James Hankins (interprete Denis Thouard), "Traduire l’Ethique d’Aristote : Leonardo Bruni et ses critiques" in Penser entre les lignes, Presses universitaires du Septentrion, 2001ː 133-159
- Clémence Revest, "Les enjeux de la transmission aux origines de l’humanisme : l’exemple de l’Éloge de la ville de Florence de Leonardo Bruni", Questes, 2007(11)ː 7-16
- Josef Soudek, "The genesis and tradition of Leonardo Bruni's annotated Latin version of the (Pseudo-) Aristotelian Economics", Scriptorium, 1958ː 260-268
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Leonardum Aretinum spectant. |
- Leonardo Bruni in The Catholic Encyclopedia: an international work of reference (Novi Eboraci: Appleton, 1907–1914) (Anglice)
|
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |
Cancellarii rei publicae Florentinae
 | |
|
Coluccius Salutati 1375–1406 • Leonardus Aretinus 1410–1411, 1427–1444 • Carolus Marsuppini 1444–1453 • Poggius Bracciolinus 1453–1457 • Benedictus Accoltus 1459–1464 • Bartholomeus Scala 1465–1497 • Marcellus Virgilius Adriani 1498– | |