Iugum oceanicum medium
Iugum oceanicum medium[1] vel iugum medii oceani (Anglice mid-ocean ridge, Theodisce mittelozeanischer Rücken) est systema montium in fundo oceani situm, a tectonica laminarum productum. Systema iugorum oceanicorum sunt longissimi in orbe terrarum montes continui.
Natura
[recensere | fontem recensere]Oceani medio cortex oceanicus magmate disrumpitur, ut distentio(en) oriatur et cortex novus formetur; in altero margine lamina tectonica sub alteram subducitur, quod terrae motus provocat.
Disiecturae transformantes multae iuga oceanica media transgrediuntur.
Inventio
[recensere | fontem recensere]Iugum Atlanticum medium primum iam saeculo XIX inventum est, post bellum mundanum secundum, cum fundus oceanorum bene exploratus esset, cetera inventa sunt. Inventio iugorum oceani mediorum theoriam Alfredi Wegener de motu continentium tum spretam probavit.
Iuga oceanica maxima
[recensere | fontem recensere]- Iugum Atlanticum medium (cum iugo Hackelii)
- Iugum Pacificum orientale (vel elevatio Pacifica orientalis)
- Iugum Pacifico-Antarcticum (vel elevatio Pacifica australis)
- Iugum Chiliense
- Iugum Indicum medium (vel iugum Arabico-Indicum)
- Iugum Indicum austroccidentale (vel iugum Indicum occidentale)
- Iugum Indicum austrorientale (vel elevatio Australo-Antarctica)
- Iugum Indicum orientale (vel iugum nonagesimae latitudinis)
- Iugum Lomonosovii
- Iugum Mendeleevii
Nexus interni
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.