Ismene (Antigonae soror)
.svg)
In mythologia Graeca Ismene, regio loco Thebis in Boeotia nata, fuit filia Oedipodis et Iocastae, soror Antigonae, Polynicis, Eteoclis.
In antiquis tragoediis[recensere | fontem recensere]
In pluribus tragoediis antiquis apparet ut in Aeschyli Septem contra Thebas[1] vel Oedipus Coloneus Sophoclis. Praecipue tamen nota est per Antigonam eiusdem poetae. In hac tragoedia timiditate Antigonam sequi et Creonis edictum violare recusat[2]. Damnatà vero Antigonà mox fortitudinem et constantiam ostendit dum cum sorore quamvis se repellente mori vult[3].
Qui fabulam diverse tradiderint[recensere | fontem recensere]
Fuerunt et aliae diversae traditionesː ita poeta Mimnermus Ismenen a quodam Theoclymeno amatam canebat qui a Tydeo occisus est[4]. Simili modo apud poetam Latinum Statium Ismene ab Atye amatur qui eius gratia pro Thebanis pugnat. A Tydeo in proelio vulneratus Atys in sinu sponsae ultimum spiritum efflat. In Dithyrambis Ion Chius et Ismenen et Antigonen ab Eteoclis filio Laodamante in Heraeo concrematas esse narrabat[5].
In theatro moderno[recensere | fontem recensere]
In modernis quoque fabulis scaenicis invenitur Ismene ut in Antigone et la Piété Roberti Garnier (1580)[6] aut Antigone Iohannis Cocteau (1922, publicata 1928) aut Antigone Ioannis Anouilh (1944)[7] qui indolem satis puerilem personae indidit.
De nomine[recensere | fontem recensere]
Nomen Ismene/Ismenos heroidi cum colle et flumine Boeotico commune erat, unde et epitheton divinum Apollinis Ismenii in illa regione venerati[8].
Notae[recensere | fontem recensere]
Fontes[recensere | fontem recensere]
- Aeschylus, Septem contra Thebas
- Sophocles, Antigone et Oedipus Coloneus
- Statius, Thebaidis libro octavo
Plura legere si cupis[recensere | fontem recensere]
- Ana Iriarte, "Ismène, Chrysothémis et leurs sœurs" in Héros et héroines dans les mythes et les cultes grecs, Presses Universitaires de Liège, 2000ː 57-66.