Jump to content

Ismene (Antigonae soror)

E Vicipaedia
Stemma genealogicum.

In mythologia Graeca Ismene, regio loco Thebis in Boeotia nata, fuit filia Oedipodis et Iocastae, soror Antigonae, Polynicis, Eteoclis.

In antiquis tragoediis

[recensere | fontem recensere]
Tydeus Ismenen persequitur in amphora Corinthiaca.

In pluribus tragoediis antiquis apparet ut in Aeschyli Septem contra Thebas[1] vel Oedipus Coloneus Sophoclis. Praecipue tamen nota est per Antigonam eiusdem poetae. In hac tragoedia timiditate Antigonam sequi et Creonis edictum violare recusat[2]. Damnatà vero Antigonà mox fortitudinem et constantiam ostendit dum cum sorore quamvis se repellente mori vult[3].

Qui fabulam diverse tradiderint

[recensere | fontem recensere]

Fuerunt et aliae diversae traditionesː ita poeta Mimnermus Ismenen a quodam Theoclymeno amatam canebat qui a Tydeo occisus est[4]. Simili modo apud poetam Latinum Statium Ismene ab Atye amatur qui eius gratia pro Thebanis pugnat. A Tydeo in proelio vulneratus Atys in sinu sponsae ultimum spiritum efflat. In Dithyrambis Ion Chius et Ismenen et Antigonen ab Eteoclis filio Laodamante in Heraeo concrematas esse narrabat[5].

In theatro moderno

[recensere | fontem recensere]

In modernis quoque fabulis scaenicis invenitur Ismene ut in Antigone et la Piété Roberti Garnier (1580)[6] aut Antigone Iohannis Cocteau (1922, publicata 1928) aut Antigone Ioannis Anouilh (1944)[7] qui indolem satis puerilem personae indidit.

Nomen Ismene/Ismenos heroidi cum colle et flumine Boeotico commune erat, unde et epitheton divinum Apollinis Ismenii in illa regione venerati[8].

  1. In ultima parte quae a multis apocrypha iudicatur.
  2. Prologus 1-99.
  3. Versus 526-581
  4. Salustii grammatici argumentum ad Antigonam Sophocleam.
  5. Argumentum Salustii.
  6. Textus apud Gallica.
  7. Summarium
  8. Pausanias, Descriptio Graeciae IX.9.2 et IX.10.1-2.

Plura legere si cupis

[recensere | fontem recensere]

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]