Iraca (Muisca)

E Vicipaedia
Despectus in Vallem Iracam (nunc Tobasía).
Refectum civitatis Sugamuxi templum solis, ubi dux iraca habitabat.
Sugamuxi, ultimus iraca.

Iraca, aliquando iraka scriptus,[1][2] fuit rector et sacerdos maximus civitatis Sugamuxi in confoederatione gentis Muiscanae, quae Altiplano Cundiboyacense incolebat, medias Columbiae terras altas Andeanas. Nomen Iraca etiam Vallem Iraka, quam haec gens olim regebant, attingere potest.[1][2][3] Eruditi maximi momenti qui de iraca scripserunt Lucas Fernández de Piedrahita, Alexander von Humboldt, et Ezekiel Uricoechea fuerunt.

Iracae noti[recensere | fontem recensere]

Paene nihil certum ex aevis ante victoriam Hispanicam accipitur, et multum in mythologia Muiscana conditur. Iracae attestati fuerunt:

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. 1.0 1.1 Ocampo López 2013:77.
  2. 2.0 2.1 Ocampo López 2013:85.
  3. Life of Alexander von Humboldt - Ciudad de Santa Fe
  4. "Señores de Iraca," Pueblos Originarios.
  5. "Señores de Iraca," Pueblos Originarios.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Gamboa Mendoza, Jorge. 2016. Los muiscas, grupos indígenas del Nuevo Reino de Granada: Una nueva propuesta sobre su organizacíon socio-política y su evolucíon en el siglo XVI. Bogotae: Museum Aurum. Pellicula YouTube.
  • Langebaek Rueda, Carl Henrik, et al. 2005. Muiscas: representaciones, cartografías y etnopolíticas de la memoria. Universidad Javeriana. ISBN 958-683-643-6.
  • Ocampo López, Javier. 2007. Grandes culturas indígenas de América. Bogotae: Plaza & Janes Editores Colombia S.A. ISBN 978-958-14-0368-4.
  • Ocampo López, Javier. 2013. Mitos y leyendas indígenas de Colombia. Bogotae: Plaza & Janes Editores Colombia S.A. ISBN 978-958-14-1416-1.