Iohannes Oporinus

E Vicipaedia
Ioannes Oporinus, typographus - humanista - praeceptor

Iohannes Oporinus (natus Iohannes Herbst Basileae die 25 Ianuarii 1507 – ibidem mortuus die 6 Iulii 1568), filius pictoris Iohannis Herbst, fuit clarus typographus et linguarum Latinae et Graecae professor apud Basiliensem Universitatem. Inter praeclara opera ab eo edita sunt opera De humani corporis fabrica Andreas Vesalii et Centuariae Magdenburgenses.

Vita[recensere | fontem recensere]

Oporini signum

Oporinus Argentortum scholam frequentavit magistris Hieronymo Gebwiler et Beato Rhenano. Basileam reversus ipse magistri munere fungebatur in Schola Sancti Leonardi. Hebraice autem didicit a Thoma Platter et iurisprudentiam apud Amerbachum. A typographo Frobenius mandatus est ut patres Ecclesiae Graecos transcriberet.

Anno 1527 Basileae Paracelsus eum famulum instituit atque adeptus nuperus magistrum ab urbe proficiscentem paulum comitatus est; mox autem patriam revisum revenit. Hic Lutheranismo aedhaesit et linguas Graecam Latinamque in universitate docebat. Anno 1535 cum Thoma Plattner, Roberto Winter et Balthasaro Ruch officinam condidit. Ab universitate depulsus omnino typographiae vacabat et mox est fama professionalis eius aucta est. Tamen editio Alcorani Latina anno 1543 censurae displicuit et homines varios concitavit. Politici specimina confiscaverunt timentes, ne Basilea urbs omnis editione libri pagani incommoda ferret. Intervenientibus Luthero et Vadiano animi mulcebantur; sed Alcorani venditio Basilea numquam permissa est. Maioris momenti fuerunt etiam opus Gulielmi Postel De orbis terrae concordia libri IV (1544) et editio pulcherrima Vesalii medici sub titulo Humani Corporis Fabrica quem librum de anatomia xylographica multa venustarent.

In officina summatim sex machinae impressoriae erant, quas triginta homines moderabantur. Commercium epistulare cum peritis multis intra et extra Helvetiam viventibus semper nova mandata attulit; commodo magno fuerunt hic scientiae Oporii philologi. Domum suam viros doctos invitare solebatur. Praeter opera antiquitatis libros theologicos (e.g. christianorum reformatorum sed etiam Sebastiani Castellionis anticalvinistae) prelo mandari iussit. Francofurti ad nundinas magnas casa editoria Oporii numquam afuit. Tamen iste homo non turpilucricupidus merces impressas ipsas magis quam lucrum diligebat, ut aere alieno demersus esset. Postquam Faustinam Iselin in matrimonium duxit fabricationem minuit et aliquando tabernam vendidit.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]