Ioannes Laurentius Berninus
Appearance
Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 7 Decembris 1598; Neapolis
Obitus: 28 Novembris 1680; Roma
Patria: Italia
Obitus: 28 Novembris 1680; Roma
Patria: Italia
Familia
Genitores: Pietro Bernini;
Coniunx: Caterina Tezio
Proles: Domenico Bernini
Familia: Bernini
Coniunx: Caterina Tezio
Proles: Domenico Bernini
Familia: Bernini
Memoria
Sepultura: Sancta Maria Maior

Ioannes Laurentius Berninus,[1][2] vel Berninius[3] seu Bernini[4] (natus Gian Lorenzo Bernini Neapolis die 7 Decembris 1598; mortuus Romae die 28 Novembris 1680), fuit architectus, sculptor, et pictor Italici aetatis baroci.
Tirocinium ac prima opera
[recensere | fontem recensere]Anno 1605 Ioannes Berninus Romae laborare coepit sub cardinale Scipione Borghense cum patris sui Petris auxilio. Illo tempore Roma erat pulcherrimis monumentis ornata et plena operibus architectorum sculptorumque; magnum fuit adiumentum quod Berninus urbi adportavit.
Inter annos 1619 et 1625 Berninus multas statuas sculpsit pro patrono Scipione Cardinale Burghesio, e quibus notandae sunt David, Raptus Proserpinae, atque Apollo et Daphne.
Opera architectonica
[recensere | fontem recensere]- Forum Sancti Petri (Roma)
- Ciborium altaris maioris Basilicae Vaticanae
- Fontana Tritonis
- Fons quattuor fluminum in Area Agonali
Sculpturae selectae
[recensere | fontem recensere]- Capra Amalthea, Iuppiter et Faunus, Villa Borgesia Pinciana, Romae (circa annum 1609)
- Marmorea facies Pauli V papae, Villa Borgesia Pinciana, Romae (circa annum 1617)
- Aeneas, Anchises et Ascanius e Troia fugientes, Villa Borgesia Pinciana, Romae (1618–1619)
- Raptus Proserpinae, Villa Borgesia Pinciana, Romae (1621–1622)
- Apollo et Daphne, Villa Borgesia Pinciana, Romae (1622–1625)
- David, Villa Borgesia Pinciana, Romae (1623–1624)
- Sanctus Longinus, Basilica Vaticana, Romae (1628–1638)
- Sepulcrum Urbani VIII papae, Basilica Vaticana, Romae (1627–1647)
- Veritas, Villa Borgesia Pinciana, Romae (1646–1652)
- Cappella Cornaro cum imagine exstasin Sanctae Teresiae Abulensis demonstrans, Ecclesia Sanctae Mariae de Victoria, Romae (1647–1651)
- Caput Medusae, Musea Capitolina, Romae
- Cathedra Petri (artificium), Basilica Vaticana (1656–1666)
- Elephas obeliscum portans, a Hercule Ferrata perfectus, Platea Minervae (Piazza della Minerva), Romae (1665–1667)
- Angelus coronam spineam ferens et angelus cum inscriptione crucis INRI, Basilica Sancti Andreae Apostoli de Hortis, Romae (1668–1669)
- Sepulcrum Alexandri VII papae, Basilica Vaticana, Romae (1671−1678)
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Henricus Scherer, Atlas novus exhibens orbem terraqueum per naturae opera, historiae novae ac veteris monumenta . . . ; hoc est: geographia universa in 7 partes contracta, Vol. 2 (1737): 252 [1].
- ↑ "Ioannes Laurentius Berninus sculptor faciebat in Templo S. Petri in Vaticano 1640"; textus invenitur apud imaginem typographicam eius sculpturae Sancti Longini [2].
- ↑ "In eius locum exaedificatum est perpulchrum templum ipsi Apostolo [Andreas], iuxta formam quam Laurentius Berninius exhibuit": Ephemerides liturgicae, Volume 9 (1895): 714 [3].
- ↑ "IOANNES LAVRENTIVS BERNINI / DECVS ARTIVM ET VRBIS / HIC HVMILITER QVIESCIT" apud epitaphium sculptoris in basilica Sanctae Mariae Maioris, Romae sita, [4].
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]![]() |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ioannem Laurentium Berninum spectant. |
![]() |
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |