Io (mythologia)
In mythologia Graeca Io (Graece Ἰώ) erat filia fluminis Inachi, qui in Argolide regnabat, et Meliae. A Iove amata Iunonis zelotypiam excitavit cuius aeditua erat[1]. Quam ob rem dea eam in candidam vaccam transmutavit[2] et custodem Argum centum oculis praeditum adposuit. Erant qui non Heram sed ipsum Iovem dicerent puellam in vaccam mutasse ut facilius latere posset[3]. Certe Iovis iussu Hermes Argum necavit. Tum Iuno/Hera miseram Io tabani ictibus instinctam[4] per orbem terrarum fugientem lacessivit. In Aegypto tandem speciem humanam Iovis beneficio redintegravit atque filium Epaphum peperit e quo ortae sunt Danaides et Hercules. In Prometheo vincto Aeschylus eam extremo terrarum orbe errantem et Prometheum vinculis Iovis iussu oneratum adeuntem ostendit a quo de fato et futura progenie certior fit. Scit enim Prometheus post tertium decimum generationem Herculem e Ius prole natum se liberaturum[5]. Ex eius peregrinationibus Io nomen suum Mari Ionio et Bosporo Cimmerio dedisse credebatur quia Graece bosporum velut 'bovis iter' interpretari licet[6].
Quia vaccae formam diu praebuit vel saltem cum cornibus puella pingebatur deis Aegyptiis Hathor et Isidi[7] vulgo adsimulabatur.
Lyrcus nepos eius Phoronei filius fuit, quem Inachus pater misit, ut sororem perditam inveniret[8].
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Aeschylus, Supplices 291-2.
- ↑ Ibidem 299.
- ↑ Ovidius I.610-1.
- ↑ Apud Ovidium "horrifera Erinye' perterrita dicitur (I.726). Vergilius contra Aeschylum sequitur (Georgica III.153-4ː 'oestrus').
- ↑ Prometheus vinctus 850-77. Scientiam suam Prometheus a matre Themide accepit.
- ↑ Prometheus vinctus 729-34.
- ↑ Herodotus, Euterpia 41. Hyginus 175 et Apollodori bibliotheca.
- ↑ Parthenius, 1.
Fontes[recensere | fontem recensere]
- Aeschylus, Prometheus vinctus 613-886 et Supplices 1-56, 162-175, 291-323, 531-89.
- Apollodori bibliotheca II.1.3
- Hyginus, Fabulae 145
- Ovidius, libro primo Metamorphoseon 568-746
Plura legere si cupis[recensere | fontem recensere]
- Raymonde Coudert, "Brève note sur la métamorphose et la métaphore", Che vuoi ?, 2010ː 113-119
- Jacqueline Duchemin, "La Justice de Zeus et le destin d'Io : regard sur les sources proche-orientales d'un mythe eschyléen", Revue des Études Grecques, 1979ː 1-54
- Richardus Engelmann, De Ione : commentatio archaeologica, Berolini, 1868
- P. W. Forchhammer, Die Wanderungen der Inachostochter Io : zugleich zum Verständniss des Gefesselten Prometheus des Aeschylos, Kiel, 1881
- Rachel Gottesman, "The Wanderings of Io: Spatial Readings into Greek Mythology" in Mères et maternités en Grèce ancienne, Lutetiae, 2013ː 239-263
- Henri Hignard, "Études mythologiques. - Le mythe d'Io", Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 1868ː 255-259
- Charles Josserand, "Io et le Taon", L'Antiquité Classique, 1937ː 259-263
- Gustavus Mellen, De Ius fabula capita selecta, Upsallae, 1901
- Robert Duff Murray, The motif of Io in Aeschylus' Suppliants, Princeton, 1958 Nonnullae paginae apud Guglum librorum Recensio critica Altera recensio critica