Ingeniaria structuralis

E Vicipaedia
Turris Eiffelia, Lutetiae sita, est historica ingeniariae structuralis res gesta.

Ingeniaria structuralis plerumque est pars ingeniariae civilis in qua ingeniarii structurales erudiuntur ut stabilitatem, vires, et rigiditatem structurarum aedificatarum intellegant, praedicant, et computent pro structuris aedificatis et non aedificatis,[1] ut designationes excogitent et cum designationibus aliorum designatorum misceant, atque ut constructionem propositorum in situ procurent.[2]

Pont du Gard Franciae, aquaeductus aetatis Romanae, circa 19 a.C.n..
Theatrum Operaticum Sydneianum, a Jørn Utzon architecto exstructum, ad designationem structuralem ab Ove Arup & Partners praebitam.
Tholus Millennialis Londinii situs, a Ricardo Rogers et Buro Happold designatus.
Turris Khalifa, in Dubai, altissimum telluris aedificium, anno 2007 exstruitur.
Autocinetum.
Birota motorica.
Galilaeus Galilaei librum Two New Sciences edidit, in quo defectionem structurarum simplicium investigavit.
Isaacus Newtonus Philosophiae Naturalis Principia Mathematica edidit, qui liber Leges motus Newtoni continet.
Leonhardus Eulerus rationem flexus columnarum excogitavit.

Ingeniarii structurales se etiam implicare possunt in designatione machinamentorum, armamenti medici, et vehiculorum ubi integritas structuralis functionem et salutem afficit. Ratio ingeniariae structuralis in adhibitis legibus physicis et scientia empirica actionis structuralis variarum materiarum et geometriarum condita est.

Inter usitatas ingeniariae civilis structuras sunt cuniculi, ferriviariae, canales aquarii (aquaeductus), lacus, moles, pontes, stationes electricitatis, transportatio per tubos, viae, viae aquariae.

Tempora[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Blank, Alan, Michael McEvoy, et Roger Plank. 1993. Architecture and Construction in Steel. Taylor & Francis. ISBN 0419176608.
  • Bradley, Robert E., et Charles Edward Sandifer. 2007. Leonhard Euler: Life, Work and Legacy. Elsevier. ISBN 0444527281.
  • Chapman, Allan. 2005. England's Leornardo: Robert Hooke and the Seventeenth Century's Scientific Revolution. CRC Press. ISBN 0750309873.
  • Dugas, René. 1988. A History of Mechanics. Courier Dover Publications. ISBN 0486656322.
  • Feld, Jacob, et Kenneth L. Carper. 1997. Construction Failure. John Wiley & Sons. ISBN 0471574775.
  • Galilei, Galileo. 1954. Dialogues Concerning Two New Sciences, conv. Henry Crew et Alfonso de Salvio. Courier Dover Publications. ISBN 0486600998.
  • Hewson, Nigel R. 2003. Prestressed Concrete Bridges: Design and Construction. Thomas Telford. ISBN 0-727727745.
  • Heyman, Jacques. 1998. Structural Analysis: A Historical Approach. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0521622492.
  • Heyman, Jacques. 1999. The Science of Structural Engineering. Imperial College Press. ISBN 1860941893.
  • Hibbeler, R. C. 2010. Structural Analysis. Prentice-Hall.
  • Hoogenboom, P. C. J. 1998. Historical Overview of Structural Concrete Modelling. In Discrete Elements and Nonlinearity in Design of Structural Concrete Walls, sectio 1.3. ISBN 9090118438.
  • Hosford, William F. 2005. Mechanical Behavior of Materials. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0521846706.
  • Kirby, Richard Shelton. 1990. Engineering in History. Courier Dover Publications. ISBN 0486264122.
  • Labrum, E. A. 1994. Civil Engineering Heritage. Thomas Telford. ISBN 072771970X.
  • Lewis, Peter R. 2004. Beautiful Bridge of the Silvery Tay. Tempus.
  • Mir, Ali. 2001. Art of the Skyscraper: the Genius of Fazlur Khan. Rizzoli International Publications. ISBN 0847823709.
  • Nedwell, P. J., et R. N. Swamy, eds. 1994. Ferrocement:Proceedings of the Fifth International Symposium. Taylor & Francis. ISBN 0419197001.
  • Rozhanskaya, Mariam, et I. S. Levinova. 1996. Statics. In Encyclopedia of the History of Arabic Science, ed. Régis Morelon et Roshdi Rashed, vol. 2-3 Routledge. ISBN 0415020638.
  • Whitbeck, Caroline. 1998. Ethics in Engineering Practice and Research. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0521479444.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Res praecipuae[recensere | fontem recensere]