Iconoclasmus

E Vicipaedia
Victoria Orthodoxiae contra iconoclasmum sub Theodora Imperatrice Byzantina et Michaele III filio. Icon Victoriae Orthodoxiae (saeculo 14 exeunte vel 15 ineunte).
Iconoclasmus Byzantinus, Psalterium Chludovianum (saeculo 9).[1]
Icon Concilii Nicaeni Secundi (Conventus Novodevichy?, Moscuae, saeculo 17).
Iconclasmus saeculo sexto decimo in Reformatione Protestante, cum statuae in Templo Sancti Stephani Noviomagi Nederlandiae in Beeldenstorm deformarentur.
Rapina templorum Ludguni a Calvinistis anno 1562 Antonii Caron.
Exitium imaginum religiosarum Turici (1524).

Iconoclasmus[2] est exitium iconum religiosarum et aliarum imaginum vel monumentorum ob rationes religiosas vel civiles. Vocabulum, plerumque formam adiectivi habens, tandem hostilia dicta vel facta contra statum quo bene constitutum atttingere coepit. Iconoclasmus saepe pars est maiorum mutationum civilium vel religiosarum; quod conceptum autem damnationem memoriae, praecipuum imaginum rectoris exitium post mortem vel eversionem, usitate non amplectitur. Excidium iconum alius religionis a grege aliam religionem vel culturam habente iconoclasmum plerumque non habetur.

Christianitas tempore Reformationis[recensere | fontem recensere]

Iconoclasmus in Nederlandia (1882).

Iconoclasmus saeculi sexti decimi ad Reformationem secuta est. Iussu theologorum reformatorum ac magistratuum qui novam fidem acceperant, imagines, sculpturae, vitrae imaginibus ornatae, et aliae picturae Iesum Christum, Mariam, vel sanctos demonstrantes deletae, praeterea alia ecclesiarum artificia, vasa sacra, et organa ex ecclesiis amota sunt. Picturae artificiaque partim in manus privatorum venerunt, partim laesa vel destructa sunt.

Iconoclasmus in urbibus vicisque totius Europae saeviebat, imprimis in Helvetia, Sacro Romano Imperio (1522–1566), Scotia (1559), et Nederlandia (1566), postea etiam in Anglia (1642–1649), dum bellum civile furebat.

Religio Islamica[recensere | fontem recensere]

Alcoranus interdictum imaginum nescit; nihilominus, iam saeculo octavo ineunte persuasio invenitur imagines ab hominibus fictas illicitas esse, quod solus Deus creator sit. Quaedam scholae iuris Islamici imagines Dei aut animalium unitati Dei contradictoriae ducunt. Anno 722, calipha Yazîd II regnante, iconoclasmus facta est.[3]

Videnda[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. "Byzantine iconoclasm" .
  2. Ad verbum, 'fractio imaginum' (a Graeco εἰκών + κλάω = εἰκοκλάστης). Vocabulum autem Graecum quod iconoclasmo congruit est εἰκονοκλασία.
  3. Finster 2001.

Legenda[recensere | fontem recensere]

Generalia[recensere | fontem recensere]

  • Alloa, Emmanuel. 2013. Visual Studies in Byzantium. Journal of Visual Culture 12(1):3–29.
  • Barasch, Moshe. 1992. Icon: Studies in the History of an Idea. University of New York Press. ISBN 0-8147-1172-3.
  • Besançon, Alain. 2009. The Forbidden Image: An Intellectual History of Iconoclasm. Sicagi: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-04414-9.
  • Bevan, Robert. 2006. The Destruction of Memory: Architecture at War. Reaktion Books. ISBN 978-1-86189-319-2.
  • Boldrick, Stacy, Leslie Brubaker, et Richard Clay, eds. 2014. Striking Images: Iconoclasms Past and Present. Ashgate.
  • Finster, Barbara. 2001. Bilderverbot. In Kleines Islam-Lexikon: Geschichte - Alltag - Kultur, ed. Ralf Elger et Friederike Stolleis. Monaci: Beck.
  • Freedberg, David. 1977. The Structure of Byzantine and European Iconoclasm. In Iconoclasm: papers given at the ninth Spring Symposium of Byzantine Studies, University of Birmingham, ed. Anthony Bryer et Judith Herrin, 165–177. University of Birmingham, Centre for Byzantine Studies. ISBN 978-0-7044-0226-3. PDF.
  • Freedberg, David. 1985. Iconoclasts and their Motives. Second Horst Gerson Memorial Lecture, University of Groningen. Gary Schwartz. ISBN 978-90-6179-056-3. PDF. Reimpressus in Public (Toronti) 8:autumno.
  • Gamboni, Dario. 1997. The Destruction of Art: Iconoclasm and Vandalism since the French Revolution. Reaktion Books. ISBN 978-1-86189-316-1.
  • Goody, jack. 1997. Representations and Contradictions: Ambivalence Towards Images, Theatre, Fiction, Relics and Sexuality. Londinii: Blackwell Publishers. ISBN 0-631-20526-8.
  • Gwynn, David M. 2007. From Iconoclasm to Arianism: The Construction of Christian Tradition in the Iconoclast Controversy. Greek, Roman, and Byzantine Studies 47:225–251.
  • Ivanovic, Filip. 2010. Symbol and Icon: Dionysius the Areopagite and the Iconoclastic Crisis. Pickwick. ISBN 978-1-60899-335-2.
  • Karahan, Anne. 2014. Byzantine Iconoclasm: Ideology and Quest for Power. In Iconoclasm from Antiquity to Modernity, ed. K. Kolrud et M. Prusac, 75–94. Farnhamiae Surreiae: Ashgate Publishing. ISBN 978-1-4094-7033-5.
  • Lambourne, Nicola. 2001. War Damage in Western Europe: The Destruction of Historic Monuments during the Second World War. Edimburi: Edinburgh University Press. ISBN 0-7486-1285-8.
  • Skemp, Kerry. 2009. "Design as Social Agent at the ICA," Bostonist, 5 Aprilis.
  • Teodoro lo Studita. 2013. Antirrheticus Adversus Iconomachos. Confutazioni contro gli avversari delle sante icone, ed. Antonio Calisi. Bari: Chàrisma Edizioni. ISBN 978-88-908559-0-0.
  • Velikov, Yuliyan (2011). Image of the Invisible. Image Veneration and Iconoclasm in the Eighth Century. Veliko Turnovo University Press. ISBN 978-954-524-779-8.

Iudaismus et Christianismus[recensere | fontem recensere]

  • Lexikon der christlichen Ikonographie. 8 vol. Herder, Friburgi Brisgoviae 1994, ISBN 3-451-22568-9.
  • Friedrich Christoph Schlosser: Geschichte der bilderstürmenden Kaiser des oströmischen Reichs. Mit einer Übersicht der Geschichte der frühern Regenten desselben. Varrentrapp, Francoforti 1812.
  • Ign. Heinr. v. Wessenberg: Die christlichen Bilder, ein Beförderungsmittel des christlichen Sinnes. 2 vol. Wallis, Constantiae 1845.
  • Claus Bachmann: Vom unsichtbaren zum gekreuzigten Gott. Die Karriere des biblischen Bilderverbots im Protestantismus, in: Zeitschrift für Systematische Theologie und Religionsphilosophie Band 47 (2005), p.1-34.
  • Clemens Lüdtke: Die Bilderverehrung und die bildlichen Darstellungen in den ersten christlichen Jahrhunderten. Eine dogmatische und kunstgeschichtliche Programm-Abhandlung. Herder, Friburgi Brisgoviae 1874.
  • Christoph Dohmen: Das Bilderverbot. Seine Entstehung und seine Entwicklung im Alten Testament. 2. ed. Athenäum, Francoforti 1987, ISBN 3-610-09100-2 (Bonner biblische Beiträge 62), (Item: Bonnae, Univ., Diss., 1984/85).
  • Michael J. Rainer, Hans-Gerd Janßen et al. (Ed.): Bilderverbot. Lit, Monasterii 1997, ISBN 3-8258-2795-X (Jahrbuch politische Theologie 2).
  • Ingo Baldermann (Ed.): Die Macht der Bilder. Neukirchener Verlag, Neukirchen-Vluyn 1999, ISBN 3-7887-1685-1 (Jahrbuch für biblische Theologie 13).
  • Kalman P. Bland: The Artless Jew. Medieval and Modern Affirmations and Denials of the Visual. Princeton University Press, Princeton NJ 2000, ISBN 0-691-01043-9.
  • Jérôme Cottin: Le regard et la parole. Une théologie protestante de l'image. Labor et Fides, Genavae 1994.
  • Eckhard Nordhofen (Ed.): Bilderverbot. Die Sichtbarkeit des Unsichtbaren. Schöningh, Paderbronnae et al. 2001, ISBN 3-506-73784-8.
  • Günter Frankenberg, Peter Niesen (Ed.): Bilderverbot. Recht, Ethik und Ästhetik der öffentlichen Darstellung. Lit, Monasterii 2004 ISBN 3-8258-6986-5 (Commentatio 5. Vol. 1).
  • Tallay Ornan: The Triumph of the Symbol. Pictorial Representation of Deities in Mesopotamia and the Biblical Image Ban. Academic Press et al., Friburgi et al. 2005, ISBN 3-7278-1519-1. Orbis Biblicus et Orientalis, 213.
  • Matthias Krieg, Martin Rüsch, Johannes Stückelberger, Matthias Zeindler (Ed.): Das unsichtbare Bild. Zur Ästhetik des Bilderverbots. Theologischer Verlag, Turici 2005, ISBN 3-290-17365-8.
  • Andreas Wagner et al. (Ed.): Gott im Wort – Gott im Bild. Bilderlosigkeit als Bedingung des Monotheismus? Neukirchener-Verlag, Neukirchen-Vluyn 2005, ISBN 3-7887-2111-1.
  • Jan Assmann: Was ist so schlimm an den Bildern? In: Bildersturm. Sammelband der Vorträge des „Studium Generale“ an der Ruprecht-Karls-Universität Heidelberg im Wintersemester 2003/2004. Universitätsverlag Winter, Heidelbergae 2006, ISBN 3-8253-5172-6, p. 117–133.

Islam[recensere | fontem recensere]

  • Paret, Rudi. 1968. Das islamische Bilderverbot und die Schia. In: Festschrift Werner Caskel: Zum 70. Geburtstag, 5. März 1966, ed. Erwin Gräf. Lugduni: Brill 224–232.
  • Paret, Rudi. 1981. Schriften zum Islam: Volksroman, Frauenfrage, Bilderverbot, ed. Josef van Ess. Stutgardiae: Kohlhammer. ISBN 3-17-005981-5.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad iconoclasmum spectant.