Hieronymus Aemilianus

E Vicipaedia
-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Sanctus Hieronymus Aemilianus, 1620.

Hieronymus Aemilianus, vulgo Miani appellatus (in regione Venetia, 1486; Vercuraci, 8 Februarii 1537), fuit religiosus Italicus et Clericorum Ordinariorum Somaschae ordinis fundator. Qui ab Ecclesia Catholica colitur, et, pluribus in vita et post mortem miraculis illustris, a Clemente Papa XIII inter sanctos numeratus est. A Pio Papa XI universalis orborum ac iuvenum derelictorum patronus declaratus est. Eius festum die 8 Februarii (olim 20 Iulii) celebratur.[1]

Vita[recensere | fontem recensere]

Ultimus ex quattuor filiis Angeli Aemilianus et Eleonorae Maurocenis, Hieronymus in familia patriciatus venetus, Aemiliani Sancti Vitalis, ortus est.

Iuventutis eius pauca sapimus, sed anno 1496 patrem perdidit, arcano suspensum ab fornice conditorii invenitus. Anno 1509 cursum militare incipiebat, bello societatis Camaraci sumendo.

Principio anno 1511 fratrem Lucam invalidum supplevit ut Castri Novi Quaeri iuxta Plabem arcis praefectus. 27 Augusti tria milia pedites gallices Iacobe Lapalicis et Mercurio Bua imperantibus ad Castrum Novum pervenerunt. Postquam castrum strenus defendit, Hieronymus in vincula coniectus est, pedi manuique compede et cervici vincula pilae marmoreae defixa adstrictus.

Miserrima condicio demissus, nocte 27 Septembris 1511 sincerum votum Dominae Magnae Trevisi fecit ut suam vitam mutaverit, si ab acerba captivitate solvetur. Intercessione Mariae Virginae statim a catenis suis Hieronymus solutus se vidit et ad Trevisum confugit.

Ecclesia Sancta Maria Visitationis, Hieronymus Aemilianus orphanos suos Beatae Virginae committit, Alexander Revera.

Apud sacram imaginem Mariae Virginae ecclesiae Sanctae Mariae Maioris catenas prigioniae supra altare ponendo votum eius solvit. Eodem tempore a vincula invidiae, superbiae ac ambitionis exemptus est, ab eo die usque ad mortem semper cor suus attendens Domini fuit. In eo amor et caritas maiores quam ingenium, is patientiae, benevolentiae, indulgentiaeque plenus, attentus ac sacrificii pronus ut matrem erat. "Laicus amator laici" Ioannes Paulus II eum appellabat.[2]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. MARTYROLOGIUM ROMANUM GREGORII XIII JUSSU EDITUM, URBANI VIII ET CLEMENTIS X AUCTORITATE RECOGNITUM AC DEINDE ANNO MDCCXLIX BENEDICTI XIV LABORE ET STUDIO AUCTUM ET CASTIGATUM.
  2. Messaggio del Santo Padre Benedetto XVI all'Ordine dei Chierici Regolari Somaschi, nel quinto centenario della prodigiosa liberazione dal carcere del fondatore San Girolamo Emiliani.

Bibliographiae[recensere | fontem recensere]

  • p. Brunelli Secondo c.r.s., Hai spezzato le mie catene, pro manoscripto,? Corbetta, 2012
  • p. Brunelli Secondo c.r.s., Ricerche storiche su San Girolamo Miani, Somasca, 1996
  • p. Brunelli Secondo c.r.s., Libro de Gratia di don Girolamo Sirino, Somasca, 1981

Nexus externi[recensere | fontem recensere]