Heimdallus

Heimdallus cum cornu Gjallaeo in cruce Gosforthensi^(en).

Heimdallus (Nordice Heimdallr) est deus Nordicus, Asarum unus, quem Edda Snorronis sic descripsit:

is appellatur Asa candidus: idem magnus et sanctus est. Hunc filium peperere novem virgines, omnes sorores. Vocatur etiam Hallinskidius et Gullintannius; dentes eius ex auro fuerunt. Equus ejus Gulltoppus vocatur. Heimdallus habitat loco, qui Himinbjarga (Montes Caeli) dicitur, iuxta Bivrestam: est enim custos deorum, ibique sedet ad extremitatem coeli, ut pontem custodiat ab gigantibus montanis; somni brevioris est, quam avis: noctu aeque ac interdiu centum milliaria quoquoversus prospicit: idem auribus percipit nascentia humi gramina, aut lanam in ovibus, succrescentem, omniaque altius sonantia. Tubam habet, Gjallarhornum dictam, cuius inflatae sonus per omnes mundos exauditur.

Heimdallus cum cornu Gjallaeo (manuscriptum Islandicum saeculi XVIII).

Ad pugnam ultimam Heimdallus cornu suum Gjallaeum vehementer inflans deos excitabit,; postea cum Lokio pugnaverit, et alter alterum interficient.

Heimdalli novem matres in Carmine de Hyndla enumerantur; hae sunt Gialp, Greip, Eistla, Eyrgiafa, Ulfrun, Angeyia, Imdr, Atla, et Iarnsaxa. In carmine deperdito a Snorrone citato ipse se filium novem matrum vocabat.

Carmen de Rigo (Rígsþula) narrat Heimdallum nomine Rigo accepto per terram vagatum esse et inter coniuges varios ter noctu dormivisse; unde genitores hominum trium statuum nati sunt, servorum, liberorum et iarlorum. Sic et Vaticinium valae homines Heimdalli pueros nominat.

Heimdallus e domo sua Lokium vidit cum monili Freiae Brisingamen rapto fugientem et id reddidit, ut Sörla þáttr dicit.

Heimdallus, secundum carmen de Trymo (Þrymskviða), Thorum vestitu Freiae induto ad Trymum mittere consilium dedit.

Nexus externi

• Store Norske Leksikon
• Britannica
• Universalis

• Ostendere
• Recensere
• Historiam inspicere

Fabulae Nordicae

Deitates, heroes proceresque Asae Balderus • Bragius • Forsetius • Dellingr • Fricco • Heimdallus • Hermodus • Hoedus (Hoetherus) • Hoenir • Lodur • Lokius • Tyr • Meili • Mímir • Modius et Magnius • Niordus • Othinus • Óðr • Thorus • Ullus • Valius • Vidar • Vili et Ve Asides Bil • Eir • Freyja • Frigg • Fulla • Gerðr • Geviona • Gná • Hlín • Ilmr • Iduna • Irpa • Jǫrð • Lofn • Nanna • Njǫrun • Rán • Rindr • Saga • Sivia • Sigyna •Sjǫfn • Skaði • Snotra • Sól • Syn • Þorgerðr Hǫlgabrúðr • Þrúðr • Vár • Vǫr Alii Askus et Embla • Dís (Nornae • Valcyriae) • Dvergi • Einheri • Alfi (Alfi lucidi • Alfi tenebrosi) • Fenrir • Hela • Iormungandus • Jǫtunn • Kvasir • Níðhǫggr • Sigurthus • Vani • Volundus • Vættir Loci Asgardus • Bivresta • Fólkvangr • Ginnungagap • Hela • Iotunheimus • Midgardus • Muspellsheimus • Niflheimus • Valhalla • Vígríðr • Putei (Fons Mimiris (Mímisbrunnr) • Hvergelmir • Fons Urdae (Urðarbrunnr)) • Yggdrasil Res gestae Bellum Asarum et Vanorum • Hiems magna (Fimbulvetr) • Crepusculum deorum (Ragnarǫk) Fontes indagationis Gesta Danorum • Edda Poetica • Edda Snorronis • Orbis terrarum (Heimskringla) Petrae runicae • Sagae • Fabulae Tyrfing • Fabulae Vǫlsung • Cantamina Merseburgae • Lingua Nordica antiqua • Orthographia Nordica antiqua Societas Blót • Félag • Calendarium Germanicum • Heiti • Hǫrgr • Kenning • Exedra hydromellis • Nīþ • Ritus pagani Nordici • Numeri •Seiðr • Skaldus • Aetas Viccingorum • Vala (Vǫlva) Vide etiam Dei Nordici • Populi, res et loci in mythologia Nordica • Paganismus Germanicus • Ásatrú