Hatib

E Vicipaedia
Cultores homiliae ante preces ab hatib Murtaza Alidina in mescita urbis Dar es Salaam habitae auscultant (2008).

Hatib vel khatib (Arabice خطيب jaṭīb) in Islam est homo qui homiliam (juṭba) per preces diei Veneris (yumu‘a) et ullius eid habet,[1] precesque rituales ducere potest. Hatib generatim est imam loci, sed aliquando ambo munera a variis hominibus sustineri possunt. Ut homo hatib eligatur, non sunt exceptiones, praeter marem post pubertatem esse, et statum castitatis ritualis habere.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Akhter 2009:19.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Akhter, Shamim. 2009. Faith and Philosophy of Islam. Kalpaz Publications. ISBN 978-81-7835-719-5.
  • Antoun, Richard T. 2014. Muslim Preacher in the Modern World: A Jordanian Case Study in Comparative Perspective. Princeton Legacy Library. Princeton University Press. ISBN 0-691-60275-1, ISBN 978-0-691-60275-2.
  • Gaffney, Patrick D. 2004. Khutba. Encyclopedia of Islam and the Muslim World. Ed. Richard C. Martin. Macmillan Reference. Vol. 1, p. 394.
  • Hoiberg, Dale, et Indu Ramchandani. 2000. Student's Britannica India. Popular Prakashan.
  • Hovannisian, Richard G., et Georges Sabagh. 2000. Religion and Culture in Medieval Islam. Cambridge University Press.
  • Jones, Linda. 2014. Preaching and Sermons. In Muhammad in History, Thought, and Culture: An Encyclopedia of the Prophet of God. 2 vol. Ed. C. Fitzpatrick et A. Walker. Barbaropoli: ABC-CLIO. Vol. 2, pp. 478–482. ISBN 1-61069-177-6.
  • Lewis, Bernard. 2004. From Babel to Dragomans: Interpreting the Middle East. Oxford University Press
  • Wensinck, A. J. 2008. [Commentarius.] Encyclopaedia of Islam. Ed. P. Bearman, T. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel, et W. P. Heinrichs. Brill. Brill Online.