Genealogia Iesu

E Vicipaedia
Genalogia Christi, imago ex Horto Deliciarum Herradis Landsbergensis (circa annum 1180).
(Radix Iesse) in Erla (Austria).
Radix Iesse, tectum pictum in ecclesia Sancti Michaelis Hildesiae.

Genealogia Iesu in Novo Testamento Bibliorum forma stemmatis plerumque patrum duabus in tabulis traditur. Utraque originem Iesu ex populo Israël a Deo delecto demonstrare vult. Disputatur, an indices ab auctoribus evangeliorum (evangelii secundum Matthaeum Lucaeque) ipsis conscripti an ex traditione recepti sint.

In iconographia Christiana imprimis medii aevi, imago genealogiae Christi radix Iesse appellatur.

Evangelium secundum Matthaeum[recensere | fontem recensere]

Mt 1,1–17:

1 Liber generationis Iesu Christi filii David filii Abraham.
2 Abraham genuit Isaac, Isaac autem genuit Iacob, Iacob autem genuit Iudam et fratres eius,
3 Iudas autem genuit Phares et Zara de Thamar, Phares autem genuit Esrom, Esrom autem genuit Aram,
4 Aram autem genuit Aminadab, Aminadab autem genuit Naasson, Naasson autem genuit Salmon,
5 Salmon autem genuit Booz de Rahab, Booz autem genuit Obed ex Ruth, Obed autem genuit Iesse,
6 Iesse autem genuit David regem. David autem genuit Salomonem ex ea, quae fuit Uriae,
7 Salomon autem genuit Roboam, Roboam autem genuit Abiam, Abia autem genuit Asa,
8 Asa autem genuit Iosaphat, Iosaphat autem genuit Ioram, Ioram autem genuit Oziam,
9 Ozias autem genuit Ioatham, Ioatham autem genuit Achaz, Achaz autem genuit Ezechiam,
10 Ezechias autem genuit Manassen, Manasses autem genuit Amon, Amon autem genuit Iosiam,
11 Iosias autem genuit Iechoniam et fratres eius in transmigratione Babylonis.
12 Et post transmigrationem Babylonis Iechonias genuit Salathiel, Salathiel autem genuit Zorobabel,
13 Zorobabel autem genuit Abiud, Abiud autem genuit Eliachim, Eliachim autem genuit Azor,
14 Azor autem genuit Sadoc, Sadoc autem genuit Achim, Achim autem genuit Eliud,
15 Eliud autem genuit Eleazar, Eleazar autem genuit Matthan, Matthan autem genuit Iacob,
16 Iacob autem genuit Ioseph virum Mariae, de qua natus est Iesus, qui vocatur Christus.
17 Omnes ergo generationes ab Abraham usque ad David generationes quattuordecim; et a David usque ad transmigrationem Babylonis generationes quattuordecim; et a transmigratione Babylonis usque ad Christum generationes quattuordecim.

Evangelium secundum Lucam[recensere | fontem recensere]

Lc 3,23–38:

23 Et ipse Iesus erat incipiens quasi annorum triginta, ut putabatur, filius Ioseph, qui fuit Heli,
24 qui fuit Matthat, qui fuit Levi, qui fuit Melchi, qui fuit Iannae, qui fuit Ioseph,
25 qui fuit Matthathiae, qui fuit Amos, qui fuit Nahum, qui fuit Esli, qui fuit Naggae,
26 qui fuit Maath, qui fuit Matthathiae, qui fuit Semei, qui fuit Iosech, qui fuit Ioda,
27 qui fuit Ioanna, qui fuit Resa, qui fuit Zorobabel, qui fuit Salathiel, qui fuit Neri,
28 qui fuit Melchi, qui fuit Addi, qui fuit Cosam, qui fuit Elmadam, qui fuit Her,
29 qui fuit Iesu, qui fuit Eliezer, qui fuit Iorim, qui fuit Matthat, qui fuit Levi,
30 qui fuit Simeon, qui fuit Iudae, qui fuit Ioseph, qui fuit Iona, qui fuit Eliachim,
31 qui fuit Melea, qui fuit Menna, qui fuit Matthatha, qui fuit Nathan, qui fuit David,
32 qui fuit Iesse, qui fuit Obed, qui fuit Booz, qui fuit Salmon, qui fuit Naasson,
33 qui fuit Aminadab, qui fuit Admin, qui fuit Arni, qui fuit Esrom, qui fuit Phares, qui fuit Iudae,
34 qui fuit Iacob, qui fuit Isaac, qui fuit Abrahae, qui fuit Thare, qui fuit Nachor,
35 qui fuit Seruch, qui fuit Ragau, qui fuit Phaleg, qui fuit Heber, qui fuit Sala,
36 qui fuit Cainan, qui fuit Arphaxad, qui fuit Sem, qui fuit Noe, qui fuit Lamech,
37 qui fuit Mathusala, qui fuit Henoch, qui fuit Iared, qui fuit Malaleel, qui fuit Cainan,
38 qui fuit Enos, qui fuit Seth, qui fuit Adam, qui fuit Dei.

In versu 33 quibusdam in manuscriptis pro Admin et Arni tantum Aram (Ram) nominatur, ut index a Deo usque ad Iesum aut 77 aut 78 nomina contineat.

Res communes[recensere | fontem recensere]

Consilium cuiusque stemmatis est, ut Iesus Nazarenus futurus Messias inducatur, qui filius populi Israël ab ipso Deo praedestinatus finis historiae salvationis fiat.

Numeri in stemmatibus, quae continuas generationes patrum praebent, maximi momenti sunt, imprimis septem, qui numerus in religione Iudaica absolutionem perfectionemque repraesentat (confer Menoram, septem dies hebdomadae in narratione de mundi Creatione in libro Genesis etc.).

Nomina patrum ab Abraham usque ad Davidem plerumque concordant, quod indices Veteris Testamenti (Gen 12-49; Ruth 4,18–22; I Par 2,1–15) sequuntur. Etiam ubi differunt traditiones biblicas referunt.

Res diversae[recensere | fontem recensere]

Ab Abraham usque ad Iesum (uterque comprehensus) Matthaeus 41 nomina in tribus seriebus 14 generationum nominat, Lucas quater 14 nomina (id est 56 nomina, in nonnullis manuscriptis etiam 57) ab Abraham usque ad Iosef vel ab Abraham usque ad Iesum.

Matthaeus[recensere | fontem recensere]

In evangelio secundum Matthaeum index patrum Iesu in initio positus est. Primo in versu patres maximi momenti nominantur: David, primus rex Israel, et Abraham, auctor gentis Israelitarum, cui promissio futurae benedictionis pro omnibus populis data est (Gen 12,3): Benedicam benedicentibus tibi et maledicentibus tibi maledicam, atque in te benedicentur universae cognationes terrae!.

Prima patrum series 14 generationum cum David finitur. Sunt autem et quinque nomina matrum in stemmate: Tamar, Rahab, Ruth, Bathseba et Maria, mater Iesu. Hae feminae, quamquam secundum normas illius temporis aliquid offensionis habuerunt (origio ethnica, contumacia, meretricium, adulterium, conceptio extra matrimonium), tamen a Deo acceptae sunt. Omnes prater Mariam Iudaeae non erant, quomodo Matthaeus salvationem et hominibus e gentibus offerri demonstrat.

Lucas[recensere | fontem recensere]

In evangelio secundum Lucam stemma post baptismum Iesu (Lc 3,1–22), antequam idem evangelium praedicare coepit, positum est. Primus versus eum a virgine natum salvatoremque mundi pro "filio Iosef" habitum esse inducit.

Lucas maiores Iesu, ut in stemmatibus Romanis, a filiis incipiens retro nominat (Lc 3,23: Et ipse Iesus erat incipiens quasi annorum triginta, ut putabatur, filius Ioseph, qui fuit Heli ...) et indicem super David et Abraham usque ad Deum reducit. Ita numero 77 generationum auctoritatem Iesu pro Iudaeis omnibusque hominibus praedicat.

Lucas stemma aliter ac Matthaeus in prinicipalem lineam regalem (Salomon) reducit, sed ad lineam lateralem cuisdam Nathan, filii minoris David regis (II Sam 5,14).

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Raymond E. Brown (1977), The Birth of the Messiah: A Commentary on the Infancy Narratives in Matthew and Luke. Londinii: G. Chapman. (Anglice)
  • Élian Cuvillier (2005), Naissance et enfance d’un Dieu, Jésus-Christ dans l’Évangile de Matthieu, Bayard (ISBN 978-2227475205). (Francice)
  • Geza Vermes (2006): The nativity – history and legend, Londinii: Penguin Books (ISBN 0-14-102446-1). (Anglice)
  • Matthias Berghorn (2019), Die Genesis Jesu Christi aber war so .... Die Herkunft Jesu Christi nach dem matthäischen Prolog (Mt 1,1-4,16), Gottingae.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad genealogiam Iesu spectant.
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Genealogia_Iesu&oldid=3805940"