Disputatio:Scalholtum

Page contents not supported in other languages.
E Vicipaedia

DOnt' you just love how often we get footnotes longer than articles here? --Iustinus 06:11, 25 Ianuarii 2007 (UTC)[reply]

I was just asked to fix the latin, not write the article =] --Ioshus (disp) 06:14, 25 Ianuarii 2007 (UTC)[reply]
Well in the Latin Wikipedia there is more need to cite where you get the word from- and I just wanted to be exact so I wrote from what book I got it, from what chapter and the author. I'm sure it'll expand in the "not to distant future". :) --BiT 09:33, 25 Ianuarii 2007 (UTC)[reply]
Absolutely. --Iustinus 17:57, 25 Ianuarii 2007 (UTC)[reply]
I mean what can you not write about Skálholt? :] --BiT 18:14, 25 Ianuarii 2007 (UTC)[reply]
Well, if you hadn't said something, I think I could have not written everything about Skálholt =] --Ioshus (disp) 18:20, 25 Ianuarii 2007 (UTC)[reply]

De motione[fontem recensere]

Salvete, omnes! ;) Cum nomina Scalotum seu Schalotum minime ab Islandis excogitata essent, sed a Francogallicis et Germanis, qui saeculis 17 et 18 appellationem Islandicam Skálholt in formam enuntiatu faciliorem Sc(h)alot mutavisse videntur et ex hac ipsa forma, ut oculis clare apparebit, denominationes Latinas quodammodo dubias finxerunt, hanc rem ad Scalholtum movi, ita ut formae ab ipsis Islandis Latinizatae praecipuum locum daretur. Formam Scalholtum, quae satis exstat in libris Islandicis Latine conscriptis, formae usitatiori Skalholtum anteposui Latinitatis gratia.

Si quis vestrûm scire voluerit, quod vertente septimana praeterita congesserim, id hic legere poterit.

Skalholtum[fontem recensere]

Nominativus[fontem recensere]

  • Skalholtum (Skálholt).[1]

Genetivus[fontem recensere]

  • Pugna Skalholti inter Urækiam et Gissurum.[2]

Accusativus[fontem recensere]

  • 1239. Nicolaus episcopus in Grönlandiam profectus est. Sigvardus Skalholtum, Botolfus Holas se contulerunt.[3]
  • 1413. Navis mercatoria ex Anglia in Islandiam venit, præfectus ejus nomine Richardus regis Norvegiæ litteris permissoriis instructus quibus venia ei dabatur libere negotiandi in regnis suis. Nave sua ortum versus apud Hornum exiens, ad Skalholtum usqve eqvo vectus est …[4]

Ablativus[fontem recensere]

  • Audsholtum villa est meridionalis Islandiae, a sede Episcopi Skalholto haud procul dissita.[5]
  • Hoc exemplum … Magnaeus ab episcopo Johanni Vidalino adeptus est ex Skalholto[6]

Locativus[fontem recensere]

  • Hoc tamen exemplar, & omnia jam memorata exscripta, ante annum 1688, quo iste liber SKALHOLTI prodiit, scripta sunt …[7]
  • Kolus paucos annos in Islandia permansit … & Episcoporum primus, teste Hungurvaka, Skalholti sepultus est.[8]
  • Tum Gizur Albus filius Teiti, Ketilbjörnis filii, Skalholti habitavit; qui … Thangbrandum … ad se invitavit; cum quo Thangbrandus per hiemem Skalholti fuit.[9]
  • Hæc enim verba auctorem arguunt Oddæ vel fortasse Skalholti degisse …[10]
  • Solus textus Islandicus editus est Skalholti 1688 …[11]
  • Praecepta cursus navalis ad Grœnlandiam dirigendi inveniuntur … in Appendice Arngrimi Jonæ Grœnlandiæ Islandicæ versionis, Skalholti 1688 editæ …[12]
  • … (vid. Thorlacii Calend. Skalholti Anno 1692 editum) …[13]
  • … [Thangbrandus] Skalholti hiemat …[14]
  • Tempore Brynjolfi episcopi … hic liber Skalholti fuit … Post mortem Brynjolfi episcopi liber Skalholti extitit, in regesta sacræ domus tamen non relatus …[15]
  • Gissur autem triginta post noctibus, tertio septimanæ die, quinto calendas Junias, Skalholti mortuus est.[16]
  • Prior possessor fuit Magnus quidam Gunnlaugi filius, qui hoc anno Skalholti commoratus esse videtur …[17]
  • Utraque pars manu Gudmundi Björnis filii („Skalholti Anno 1654“); …[18]
  • Drápa um Þorlák biskup hins helga, carmen … anno 1237 compositum, quod jejunio paschali ejusdem anni Skalholti præsentavit aut recitavit …[19]
  • … med en af forfatteren underskreven fortale ‘in conjectanea Saxonica proloqvium’ dateret Skalholti MDCXLIX.[20]
  • … Vale. Skalholti 6 kalendas julij Anno [M D] XXXIX.[21]

Skalholtensis, e[fontem recensere]

  • Skalholtensis (41), inter vetustissimos locos etiam hi duo:
  • (Ex epistula Marcelli episcopi die 20 Martii 1453 Hafniae scripta.) Marcellus dej gracia episcopus skalholtensis … Dilecto nobis in christo olauo ragwaldi presbitero skalholtensis dyocesis Salutem … Dudum bone memorie dominus aslacus archiepiscopus nidrosiensis noster predecessor johanni sigmundi presbitero skalholtensis dyocesis ecclesiam sancti Nicolaj aput odda in rangarwalla skalholtensis dyocesis ex longa et obseruata consuetudine ad archiepiscopi nidrosiensis dumtaxat collacionem spectantem certo modo vacantem duxerat conferendam … Mandantes et omnibus et singulis presbiteris et clericis nostre skalholtensis dyocesis …[22]
  • (Ex epistula Marcelli episcopi die 21 Martii 1453 Hafniae scripta.) Nos marcellus dei gracia Episcopus skalholtensis … recip[i]mus manualiter a dilecto nobis in christo domino olauo ragwaldi presbitero skalholtensis dyocesis pro parte Reuerindi patris domini gotskalchi episcopi holensis et administratoris ecclesie nostre skalholtensis nobilia anglicana aurea numero decem ad computum quatuor marcharum monete haffnensis quodlibet.[23]
  • Skalholtensem (10)
  • Skalholtense (1)
  • Skalholtensi (17)
  • Skalholtenses (2)
  • Skalholtensium (2)
  • Skalholtensibus (1)

Skalholtinus, a, um[fontem recensere]

Scalholtum[fontem recensere]

Accusativus[fontem recensere]

  • … suasit, ut Scalholtum ad ipsum Episcopum dispensationem periturus tenderet.[25]

Ablativus[fontem recensere]

  • … Haukadal, quod Scalholto duobus milliaribus cum semisse distat …[26]

Locativus[fontem recensere]

  • Ex holosericis autem pulvinorum, quos Rex donaverat, indumentis, confecta sunt amicula præcentoria, quae etiam nunc Scalholti supersunt.[27]
  • Cum hoc tributo aliisque bonis unus Islandiæ Episcopatus qui a sede Episcopi quam Gissurus primus Scalholti fundaverat, Scalholtensis dicebatur adeo ditatus esset, ut deminutionem redituum facile sustinere posset, idem Gissurus (anno 1105) auctor fuit, ut præter illum novus Episcopatus erigeretur, Holensis dictus …[28]
  • … cujus sunt duæ versiones, versibus Islandicis vere poëticis, circa annum 1195, a Gunnlogo, Monacho Thingeyrensi, in boreali insulæ parte, (auctore Historiæ Olai Tryggvini, Norvegiæ Regis, prius Scalholti et nuper quoque Havniæ editæ.)[29]
  • Dabam Scalholti aust[ra]li[s] [Is]landiae IV idus Qvintileis anni Christiani mi[llesimi se]xc[ente]simi qvinqvagesimi sexti. T. G. XL. addictissimus cultor et cliens Brynolfus Svenonius R m[anu] p[pro]pria.[30]
  • Nascitur Scalholti in australi Islandia, Anno MDCXLII°.[31]
  • Vidimus et contulimus Scalholti d. 18. Decembr. Anno 1710.[32]
  • Scalholti australis Islandiae E. A. D. prid. Eid. Qvinctiles anni Domini Mmi DCmi Lmi VIIm[i].[33]

Scalholtensis, e[fontem recensere]

Scalholtinus, a, um[fontem recensere]

Scalholtia seu Schalholtia[fontem recensere]

  • … prædicti viri clarißimi Dñ. Gudbrandus Thorlacius, et Dñ. Otto Enarus, ille Holis, hic Schalholtiæ, Ecclesiarum sunt antistites.[34]
  • Reversus in patriam Anno 1057. Cathedram Episcopalem in prædio suo Vrbano & avito, Scalholltia[sic], in Islandia Meridionali sito fundavit. Vide et infra (Schalholtus?): Skalholtia.[35]
  • … quum tamen a Scalholtia non procul distet milliari uno aut altero: ac proinde Islandiæ meridionalis mons sit.[36]
  • Quod si veri quid subest, non ad Occasum, sed Meridiem, Scalholtia non procul juxta villam Haukadal [37]
  • … ac inde Scalholtiam, terentem: nec minus ipsi præfecto familiarem … ac proximum triennium Scalholtiæ agentem, munereque perfunctum pædagogico.[38]
  • Scalholtiæ triennium exegi …[39]
  • … continuo isto triennio, quo Scalholtiæ vixi …[40]
  • Martin Zeiller: Neue Beschreibung der Königreiche Dennemarck und Norwegen. Ulmae 1658, p. 53 (Scalholtia)
  • Franciscus Nigrinus: Schauplatz der ganzen Welt. Norimbergae 1678, p. 279 (Scalholtia)
  • Cathedram Episcopalem in prædio suo urbano & avito Scalholtia in Islandia meridionali sita, fundavit.[41]
  • … tam ovium, quam [boum], ut inter dies migrationum et festum Petri Schalholtia sola octoginta boves amiserit.[42]
  • Stephanus Vallanesensis de Signis horologicis Islandiæ cum Versione latina Ionæ Widalini Schalholtiæ Episcopi.[43]

Scalotum seu Schalotum[fontem recensere]

Praemonitio[fontem recensere]

Formae peculiares Scalotum et Schalotum, quamvis sint creberrimae, numquam ab ipsis Islandis adhibitae sunt. Immo, quattuor tantum locos reperire potui, in quibus nomen Sc(h)alotum in textu re vera Latine conscripto apparet. Ceteris libris (plerumque Theodisce conscriptis!) tantummodo forma Latina a geographis Francogallicis et Germanicis excogitata affertur, hoc modo: "Schalot, Latine Scalotum" et ita porro.

Praeterea constat auctores, qui hoc exemplum secuti sunt, illas ipsissimas formas ex operibus aliorum scriptorum exscripsisse, nam praeter Scalotum fere ubique commemorant urbem Islandiae Ballestadt seu Bellastede (recte: Bessastaðir), quod nomen sine dubio ex prava lectione natum esse videtur, cum littera s illis temporibus saepissime ſ longa scriberetur (Beſſaſtaðir) et in legendo facillime cum littera l confundi posset. Id quoque formas Scalotum et Schalotum in dubium vocat.

Ex omnibus auctoribus perpauci tantum formas rectiores afferunt, in primis Gladov, Freyer, Ludovici, Bruzen de la Martinière et Schwabe.

Scalotum[fontem recensere]

  • Christian Wigand: Neu-vermehrte und auf eine leichte dem Gedächtniß dienliche Methode nach ietziger Zeit eingerichtete Teutsche Staats-Geographie. [Lipsiae 1693], p. 1233

Die vornehmsten Oerter derselben sind: Bestede woselbst ein Königlich Schloß ist, auf welchem der Königl. Gouverneur residiret, liegt an dem Sinu Hafna; Und Halar samt Skalholt, so auch Schalot, Scalotum, genennet wird, und die beste Stadt der Insul ist; allwo der Bischoff seinen Sitz hat.

  • Johann Hübner: Kurtze Fragen aus der Alten und Neuen Geographie. Lipsiae 1693, p. 705

1) SCHALOT lat. Scalotum ist die beste Stadt darinnen.
2) BALLESTADT ist ein Schloß, da der Dänische Gouverneur seine Residenz hat.

  • Eiusdem (Batavice): Kort Begrip der oude en nieuwe Geographie. Amstelodami 1707, p. 493

1. SCALHOLT, in 't Latyn Scalotum, de beste Stad van het genoemde Eiland.
2. BALLESTAD, in 't Latyn Ballestadium, een Slot waar op de Deensche Gouverneur zyne residentie heeft.

  • Eiusdem (Francogallice): Abrege de la Vieille et Nouvelle Geographie, tom. 1, ed. 6a, Amstelodami 1735, p. 441

1. SCALHOLT, Lat. Scalotum, y est la meilleure ville.
2. BESTEDE ou KONINGSGARD, forteresse où le Vice-Roi fait sa residence.

  • Johann Ulrich Müller: Neu-außgefertigter Kleiner Atlas. Oder Umständliche Beschreibung deß gantzen Erden-Kräyses. Francofurti [ad Moenum] 1702, p. 587

Die vornehmsten Oerter darinnen seyn Balstede, oder Bestede, allwo ein Königliches Schloß ist, worauf der Königliche Statthalter residiret.
Fürters kommet zum Vorschein Skalholt, Scalotum, so die beste Stadt der Insel ist, allwo der Bischoff seine Wohnung hat.

  • Melissantes (= Johann Gottfried Gregorii): Geographia novissima specialis. Das ist: Der neuen Welt- Land- und Städte- Beschreibung, pars II. Francofurti ad Moenum et Lipsiae 1708, p. 1479

1. Bestede, oder Ballestadt, ein fein Schloß worauf der Königliche Statthalter residiret.
2. Scalot od[e]r Schalot auch Skalholt, lat. Scalotum, ist die vornehmsten Stadt der gantzen Insul.

  • Benjamin Hederich: Anleitung zu den fürnehmsten Historischen Wissenschaften. Wittenbergae 1711, p. 56

Die bekanntesten Oerter sind Schalot, lat. Scalotum, … und Ballestadt, lat. Ballestadium, …

  • Friedrich Gladov: Einleitung zur neuesten Geographie von Europa und was mit demselben in denen übrigen Welt-Theilen eine Verknüpffung haben möchte. Coloniae Agrippinae 1716, p. 419

Bessede, Bessestadt, am Meerbusen Altfiaord[sic], gegen Mittag, eine artige Stadt und Schloß, wo der Dähnische Gouverneur residiret.
Schalhold, Scalotum, eine artige Hauptstadt, Schloß und Bistuhm.

  • Antonio Chiusole: Il mondo antico, moderno, e novissimo, tom. 2. Venetiis 1716, pag. 554 (Italice)

1. SCHALOT, ò SCHAHOLT [sic], in Lat. Scalotum, la migliore Città di tutta l'Isola.
2. BALLESTAT Castello in cui il Vice-Rè ha la sua Residenza.

  • Alain Manesson Mallet: Beschreibung des gantzen Welt-Kreises. Francofurti ad Moenum 1719, p. 230.

1. Skalholt Lat. Scalotum, eine Stadt, wo ein Bischoff wohnet.
2. Bellastede oder Bestede, Stadt und Castell, wo der Dänische Gouverneur residiret.

Francogallica versio originalis contra, cui titulus est Description de l'Univers, nullum nomen Latinum commemorat (tom. 1, Lutetiae Parisiorum 1683, p. 292):

"On y compte aujourd'huy environ huit ou neuf habitations, dont les principales sont celles de Hola, de Kirkebar, de Schalholt …"

  • Johann Joseph Pockh: Der Politische Catholische Passagier, durchreisend alle hohe Höfe, Republiquen, Herrschafften und Länder der gantzen Welt, tom. 8. Augustae Vindelicorum 1721, p. 832

1. Skalholt, Lat. Scalotum, ist eine zimlich grosse Stadt, deren Häuser aber insgesammt von Holtz aufgebauet sind, und pflegt sich sonst allhier auch ein Lutherischer Bischoff aufzuhalten.
2[.] Bestede, oder Bellastede, auch Kröniges-Gard genannt, ist eine Stadt, nebst einem Schloß, an der West-Südlichen Küste, allwo der Gouverneur, dem der König von Dännemarck diese Insel in seinem Nahmen zu regieren anvertrauet, seine gewöhnliche Residentz hat.

  • Sigmund Jacob Apin: Grammaticalisches Lexicon. Norimbergae 1728, p. 120

Schalot, Lat. Scalotum.

  • Christian Heinrich Weiße: Latium in Compendio oder: Der Geschwinde Lateiner, Das ist: Sichere, kurtze und angenehme Methode die Lateinische Sprache auf eine Mathematische Art nach Anleitung des Vocabularii Cellariani zu erlernen. Altenburgi 1729, p. 196 sq.

(Pensum CXIV. Epistola de balænarum captura.)

Mi amice! Annus jam volvitur sextus, qvo in remotissimis, ultra qvos mundus præ nimio frigore est inhabitabilis, septentrionis tractibus degere placuit. Res mihi maxime notabilis visa est captio balænarum, qvam tibi membratim & luculenter perscribam, qvam primum ad te venero. Adjiciam & adumbrationem Grœnlandiæ & omnium regionum borealium ex meæ peregrinationis fastis. Nunc autem desideratio patriam rursus visendi me invasit, qva de re certiorem his facere te volui, & una expetere, ut meis germanis hoc prænunties, & illos plurima salute meo nomine impertiaris. Bene vale! Scaloto ex Islandia. Idus Sextiles A. O. R. MDCCXX.

N.B. Utrum haec lepida epistula reapse a quodam ballaenarum piscatore Germano sextum iam annum in Islandia degente missa fuerit ad illum amicum nominatim non indicatum (!) an ab ipso compendii auctore ficta sit, incertum est.

  • Johann Christian Martini: Kurtze und deutliche Anweisung zur alten und neuen Staats-Geographie. Erlangae 1732, p. 816

1. Bestede, oder Ballestadt, ein feines Schloß, wo der Gouverneur residiret.
2. Schalot, lat. Scalotum, ist die beste Statt der Insel.

  • Philipp Clüver: Epitome Geographiae Cluverianae Nova, oder Gründlich-deutliche Beschreibung des gantzes Welt-Kreyßes. Norimbergae 1733, p. 383

Es sind zwey Bißthümer in dieser Insel, eines zu Hola, das andere zu Schalot, Scalotum, welche Städte auch vor anderen zu mercken. Zu Ballestadt aber ist des Dähnischen Statthalters Residentz.

  • Hieronymus Freyer: Erster Abriß der Geographie nach der neuen Zeit für die anfangende Jugend. Halae Saxonum 1733, p. 161

Auf der Insel Island: Skalholt, Scalotum; Bestede, Bessastadium, …

  • Johann Jacob Schatz: Atlas Homannianus illustratus, tom. 2. Ysenaci 1742, p. 274

2. Scalot oder Schalot, Scalotum, … der vornehmste Ort der gantzen Insul.
3. Ballestad, Ballestadium, gleich darunter, die Residenz des Dänischen Vice-Re.

  • Christian von Wolff: Vollständiges Mathematisches Lexicon, tom. 2. Lipsiae 1742, p. 444

XXIII. … Scalotum Island.

  • Carl Günther Ludovici: Grosses vollstädniges Universal-Lexicon aller Wissenschaften und Künste, tom. 34 (Sao-Schla.), Lipsiae et Halae Saxonum 1742, coll. 516, 824

Scalot, Stadt, siehe Schalholt.
SCALOTUM, Stadt, siehe Schalholt. …
Schalholt, Scalot, Schalot, auch Skalhold, Lat. Schalholtum, Scalholtum, Scalotum, die Hauptstadt der Insul Ißland, liegt an der Südlichen Küste, und hat einen Bischoff, der unter den Ertz-Bischoff zu Drontheim gehöret, wie auch eine Universität.
SCHALHOLTUM, eine Stadt, siehe Schalholt.

  • Geographica globi terraquei synopsis, a multis, praesertim quod Hungariam attinet, erroribus, qui in Celeberrimo alias Geographo Hübnero, aliisque circumferuntur, expurgata. Tyrnaviae 1745, p. 174

… urbes habet Scalotum, & Ballestadt seu Bestede Gubernatoris Danici sedem; …

  • Kurtzgefaßte Politische Geographie zur Erläuterung eines kleinen, in Rußischer Sprache publicirten Atlantis, Petropoli 1745, p. 162

Schalot oder Skalholt lat. Scalotum ist die beste Stadt dieser Insel …
Der Dänische Gouverneur residiret nicht hie sondern auf einem Schloß Ballenstädt lat. Ballestadium genand.

  • Antoine-Augustin Bruzen de la Martinière: Historisch-Politisch-Geographischer Atlas der gantzen Welt, tom. 10 (SAO. --- SZY.), Lipsiae 1748, col. 197

SCHALHOLT, Scalholt, Scalot, Schalot, Skalhold, Schalholtum, Scalholtum, Scalotum, Scalholta, die Haupt-Stadt auf der Insul Island, in ihrem Südlichen Theile …

  • Memoriae subsidium metricum in duas partes distinctum … a sacerdote ordinis Capuccinorum provinciae Mediolanensis. Mediolani 1763, p. 69
Norvegia.
Baltici ad occasum pars lævior, Oceanoque
Exposita, est Norvegia, habens Jutlandiam ad austrum,
Contra quam, tractu distans mari, objicit arcem,
Tum agrum Agerhusiæ, ubi Ansloa, et Christiania, nec non
Urbs Friderichstadium; at Bergam Caput æquori adaptat
Occiduo, inferius Stavangriam, & altius urbem
Nidrosiam, aut Dronthem, quæ sub circlo Arctico ad ortum
Est Islandiæ, id est Antiquis ultima Tulle,
Ignivomum dat Heclam montem, Hollam, arcemque Scalotum;

N.B. Sacerdos Italus, qui hos versus propter nimias synaloephas elisionesque haud facile recitandos composuit, putavisse videtur Asloam et Christianiam esse duas urbes diversas, cum urbs Asloa (sive Osloa) eo tempore tantummodo 'Christiania' nominaretur. Notitia igitur locorum, quos carmine Heroico commemorat, in dubium vocanda est.

  • Johann Georg Hager: Ausführliche Geographie, tom. 3. Chemnitii 1747, p. 95

1) BESTEDE, BOLLASTAED, oder BALLENSTAEDT, ein feines Schloß im südlichen Viertheil, worauf der königliche Stadthalter seinen Sitz hat.
2) SCHALOT, oder SKALHOLT, Lat. Scalotum, ist die vornehmste Stadt auf der ganzen Insul, allwo ein Bischof ist.

  • Johann Heinrich Drümel: Lexicon manuale Latino-Germanicum et Germanico-Latinum, tom. 2. Ratisbonae et Lipsiae 1775, p. 1373

Scalotum, i, n. Schalot oder Skalthot[sic], Stadt auf der Insel Island.

  • Johann Joachim Schwabe: Vollständige Einleitung zur Geographischen Wissenschaft, nach der neuen und alten Zeit. Regiomontii 1782, p. 168

Skaalholt, Scalotum, die Hauptstadt mit einem Bisthume. …
Bessastader, Bessastadium, ein Schloß, auf welchem der dänische Amtmann, so wie der Landvogt auf der Insel Videy, seinen Sitz hat.

  • Adam Piotr Kaliszewski: Recueil des mots dont on se sert pour exprimer les choses, que l'on voit dans le Monde. Zabranie słow których zażywamy do wyrażenia tych rzeczy, które się na świecie znayduią. Varsoviae 1795, p. 351

Scalholt. Scalotum.

Schalotum[fontem recensere]

  • Parallela Geographiae veteris et novae. Auctore Philippo Brietio Abbavillaeo, Societatis IESV Sacerdote. Parisiis 1649, p. 187

Schalotum Schalhot[sic], Episcopalis condita ab Isleffo filio Gysseri, quo vsus etiam erat Rex Olauus; et hic Isleffus primus ordinatus est Insulae Episcopus ab Archiepiscopo Bremensi. Besteda arx: Bestede, aliter Kronningesgard, vbi Prorex Insulae commoratur.

  • Christoph Cellarius: Alte und Neue Geographie. Ienae 1709, p. 244
  • Johann Christoph Bremer: Europa Latina, oder Alphabetisches Verzeichniß der vornehmsten Landschaften, Städte, Meere, Seen, Berge und Flüsse in Europa. Quedlinburgi 1785, p. 195, 335
  • Johann Georg Theodor Graesse: Orbis Latinus oder Verzeichniss der lateinischen Benennungen der bekanntesten Städte etc., Meere, Seen, Berge und Flüsse in allen Theilen der Erde. Dresdae 1861, p. 178
  • Günther Alexander Saalfeld: Deutsch-lateinisches Handbüchlein der Eigennamen aus der alten, mittleren und neuen Geographie. Lipsiae 1885, col. 606

Schalholtus?[fontem recensere]

Illam formam nusquam reperire potui. De fonte olim in ipsa re citato "Schalholtus[4]: 4. Pagina XXCVII in Historia ecclesiastica Islandiae."
XXCVII - Istum numerum numquam vidi, sed dumtaxat puto eum "270" vel aliquid tale significare velle. Legamus igitur, quid scriptum sit in Finni Iohannaei Historia ecclesiastica Islandiae, tom. 1, Hafniae 1772:

Templum Skalholtense, qvam antea fuit, augustius exstruxit …, p. 270

Reversus in patriam 1057. cathedram episcopalem in prædio suo urbano & avito Skalholtia in Islandia meridionali sito fundavit. p. 269

Tandem Thingvallis, sacris operans, tam violento morbi genere capitur, ut ea perficere nequiret, unde Skalholtum devectus, 3 Cal. Julii, Anno ætat. 74, officii 24. Christi 1080. placide obdormivit. p. 267

Seqventem annum Isleifus in Norvegia transegit, tandemqve Anno 1057. in Islandiam reversus Skalholti sedem fixit. p. 264

Non agitur de forma *Schalholtus, quae nulla est, sed de tribus formis initio tractatis. At fieri potest, ut usor, qui hoc nomen ceteris adiecit, genus nominis confuderit. Scriptio autem Schal- in paginis nuper citatis omnino non invenitur.

  1. Scripta historica Islandorum de rebus gestis veterum borealium, Latine reddita et apparatu critico instructa. Volumen duodecimum. Hafniae 1846, p. 539
  2. Íslenzkir Annálar sive Annales Islandici ab anno Christi 803 ad annum 1430. Hafniae 1847, p. 145
  3. Íslenzkir Annálar sive Annales Islandici ab anno Christi 803 ad annum 1430. Hafniae 1847, p. 113
  4. Íslenzkir Annálar sive Annales Islandici ab anno Christi 803 ad annum 1430. Hafniae 1847, p. 389
  5. Gerhardus Schøning, Skulius Theodori Thorlacius (edd.): Heimskringla edr Noregs Konunga-Sögor af Snorra Sturlusyni; Snorre Sturlesøns Norske Kongers Historie; Historia Regum Norvegicorum, conscripta a Snorrio Sturlae filio. Tom. 3, Hafniae 1783, p. 345
  6. Íslenzkir Annálar sive Annales Islandici ab anno Christi 803 ad annum 1430. Hafniae 1847, p. XXIII
  7. Íslands Landnámabók. Hoc est: Liber originum Islandiae. Hafniae 1774, p. 13
  8. Íslands Landnámabók. Hoc est: Liber originum Islandiae. Hafniae 1774, p. 396
  9. Scripta historica Islandorum de rebus gestis veterum borealium, Latine reddita et apparatu critico instructa. Volumen secundum. Hafniae 1828, p. 191
  10. Carl Christian Rafn (ed.): Antiquitates Americanae, Hafniae 1837, p. XLIII
  11. Carl Christian Rafn (ed.): Antiquitates Americanae, Hafniae 1837, p. 206
  12. Carl Christian Rafn (ed.): Antiquitates Americanae, Hafniae 1837, p. 301
  13. Carl Christian Rafn (ed.): Antiquitates Americanae, Hafniae 1837, p. 437
  14. Scripta historica Islandorum de rebus gestis veterum borealium, Latine reddita et apparatu critico instructa. Volumen undecimum. Hafniae 1842, p. 416
  15. Íslenzkir Annálar sive Annales Islandici ab anno Christi 803 ad annum 1430. Hafniae 1847, p. XXVII
  16. Carl Christian Rafn (ed.): Antiquités Russes d'après les monuments historiques des Islandais et des anciens Scandinaves, tom. 2, Hafniae 1852, p. 229
  17. Sveinbjörn Egilsson (ed.): Edda Snorra Sturlusonar; Edda Snorronis Sturlaei, tom. 3, Hafniae 1880-87, p. III
  18. Sveinbjörn Egilsson (ed.): Edda Snorra Sturlusonar; Edda Snorronis Sturlaei, tom. 3, Hafniae 1880-87, p. CIV
  19. Sveinbjörn Egilsson (ed.): Edda Snorra Sturlusonar; Edda Snorronis Sturlaei, tom. 3, Hafniae 1880-87, p. 380
  20. Katalog over den Arnamagnæanske håndskriftsamling, tom. 2, Hafniae 1894, p. 235
  21. Diplomatarium Islandicum. Íslenzkt Fornbréfasafn, tom. 10 (1169–1542). Reykiavicae 1911-21, p. 440
  22. Diplomatarium Islandicum. Íslenzkt Fornbréfasafn, tom. 5 (1330–1476). Hafniae et Reykiavicae 1899–1902, p. 102
  23. Diplomatarium Islandicum. Íslenzkt Fornbréfasafn, tom. 5 (1330–1476). Hafniae et Reykiavicae 1899–1902, p. 103
  24. Carl Christian Rafn (ed.): Antiquitates Americanae, Hafniae 1837, p. 259
  25. Birgerus Thorlacius, Ericus Christianus Werlauff (edd.): Heimskringla edr Noregs Konunga-Sögor; Norske Kongers Historie; Historia Regum Norvegicorum. Tom. 5, Hafniae 1818, p. XVII
  26. Ebenezer Henderson: Iceland; or the Journal of a Residence in that Island, during the Years 1814 and 1815, tom. 1, Edinburgi 1818 p. 62
  27. Gerhardus Schøning, Skulius Theodori Thorlacius (edd.): Heimskringla edr Noregs Konunga-Sögor af Snorra Sturlusyni; Snorre Sturlesøns Norske Kongers Historie; Historia Regum Norvegicorum, conscripta a Snorrio Sturlae filio. Tom. 3, Hafniae 1783, p. 318
  28. Hin forna lögbók Íslendínga sem nefndist Grágás. Codex juris Islandorum antiquissimus, qui nominatur Grágás. Hafniae 1829, p. XXII sq.
  29. Catalogus criticus et historico-literarius Codicum CLIII. manuscriptorum borealium. Auctore Finno Magnaeo, Islando. Oxonii 1832, p. 42
  30. Íslendinga sögur, udgivne efter gamle haandskrifter, tom. 4, Hafniae 1889, p. 701
  31. Jón Þorkelsson: Íslenzkar ártíðaskrár eða Obituaria Islandica. Hafniae 1893-96, p. 254
  32. Diplomatarium Islandicum. Íslenzkt Fornbréfasafn, tom. 3 (1269–1415). Hafniae 1896, p. 655
  33. Katalog over de oldnorsk-islandske håndskrifter i Det store kongelige bibliotek og i Universitetsbiblioteket (udenfor den Arnamagnæanske samling) samt den Arnamagnæanske samlings tilvækst 1894-99. Hafniae 1900, p. XXIV
  34. Arngrimus Ionas: Brevis commentarius de Islandia. Hafniae 1592, "otto+enerus"&pg=PA67&printsec=frontcover p. 67recto
  35. Arngrimus Ionas: Crymogaea sive Rerum Islandicarum libri III. Hamburgi 1610 et 1613, p. 106
  36. Arngrimus Ionas: Anatome Blefkeniana. Hamburgi 1613, p. 43
  37. Arngrimus Ionas: Anatome Blefkeniana. Hamburgi 1613, p. 58
  38. Arngrimus Ionas: Anatome Blefkeniana. Hamburgi 1613, p. 68
  39. Epistula Gudbrandi Thorlacii ad lectorem. In: Anatome Blefkeniana. Hamburgi 1613, s. p.
  40. Epistula Gudbrandi Thorlacii ad lectorem. In: Anatome Blefkeniana. Hamburgi 1613, s. p.
  41. Nicolaus Petrus Sibbern: Bibliotheca historica Dano-Norvegica. Hamburgi et Lipsiae 1716, p. 71, cf. cum nota 35.
  42. Íslenzkir Annálar sive Annales Islandici ab anno Christi 803 ad annum 1430. Hafniae 1847, p. 259
  43. Katalog over de oldnorsk-islandske håndskrifter i Det store kongelige bibliotek og i Universitetsbiblioteket (udenfor den Arnamagnæanske samling) samt den Arnamagnæanske samlings tilvækst 1894-99. Hafniae 1900, p. 390

Petrus Tectander (disputatio) 18:14, 2 Augusti 2022 (UTC)[reply]