Disputatio:Crypton

Estne vero necesse cum littera k scribere? :( --Iustinus 02:14 ian 3, 2005 (UTC)

Hmm... Solummodo possum uti formas quas vidi. "Krypton" habemus a symbolo Kr... Et "kryptonum" vidi, hic: [1] — sed nunquam crypton nec cryptonum; nunc googlando video semel cryptum [2], et nunquam, dis gratia, kryptum (praeterquam in taxinomia, sed scis biologos...)

Quam formam praefers? —Myces Tiberinus 04:17 ian 3, 2005 (UTC)

Bene, ex lexicis Neolatinis quos habeo, tantum versio theodisca lexici vaticanensis hoc lemmate ornata est! Equidem glossarium illud proponit cryptum -i, n.. Me placet vel cryptum vel crypton -i, n.. Bene scis quantum mihi in odio sint scriptiones verborum graecorum latinae cum littera ista k. De figuris cum -um... haud scio an, sed mihi videtur -on illud esse modo terminatio secundi declinationis graeca, nonne? Sed, vera ut confitiar, etiam verba qualia sunt proton oriunda sunt, nisi fallor, ex eodem suffixu, sed latinizari nihilominus solent -on -onis. --Iustinus 17:09 ian 3, 2005 (UTC)

Fortasse cryptum est optimum. -on profecto Graece est a declinatione secunda: τὸ κρυπτὸν στοιχεῖον = elementum occultum. Proton, -onis... barbarismus mihi videtur esse, praesertim si notatio sit “[particula] prima” (τὸ πρῶτον [μερίδιον]). Cur -onis? Estne declinatio Graeca tam ignobilis? —Myces Tiberinus 02:45 ian 4, 2005 (UTC)

Sine dubio haec figura usurpatur ne confusio oriatur cum verbis quotidianis, qualia sunt "neutrum," "electrum," primum etc. Fortasse quoque ut -on fiat suffixus sicut linguis vulgaribus. Nota bene figuras romanicas: italice protone, hispanice protón fortasse igitur culpaa eis reponenda est. Lexicon autem Davidis Morgan nostri dat "protonium." Sine dubio idem phaenomenon habemus in verbo "ion" --Iustinus 07:23 ian 4, 2005 (UTC)

Fortasse tibi sine dubio est, sed incertus sum... >< Et dictionarium Hispanicum meum dat notationem “neutro del adj. gr. prôtros [sic], primero”. De forma Italica nescio. Vero censeo has formas Romanicas esse insolitas non propter homonymiam incommodam, sed quia derivantur non directo a lingua Palaeograeca sed per linguam Anglicam, et ut -on factum est suffixum post inventiones electronis, protonis, et neutronis, ita in linguas Romanicas factum est. Tibi concedo, si et Latine hae dictiones ab Anglico mutuantur—at fortasse superfluae videtur—formas quam crypton/proton, -onis vel protonium, sed “protonium” quoque ineptum mihi videtur, quia protonium iam molecula differens est, quae protonem et antiprotonem complectitur. —Myces Tiberinus 16:27 ian 4, 2005 (UTC)