Cynismus
Cynismus (a verbo Graeco κύων 'canis', cognomen auctori Diogeni Sinopensi datum) est schola philosophica ab Antisthene constituta quarto saeculo a.C.n., et huius institutionis sectatores "Cynici" nominantur. Cynici mores atque omnes rationes usu receptas recusabant, ut religio, verecundia, decorum, modus induendi, putantes modum solum ad virtutem consequendam vitam sine vitiis vel commodis esse.
Historia Cynismi
[recensere | fontem recensere]Cynici Graeci Romanique sustinebant tantum virtutem ad vitam prosperam ac idoneam admovere, dein omnia reiciebant quae ad virtutem perfectam non afferebant. Tum a negotiis publicis familiaque cedebant, a moribus maiorum discedebant, praeceptis de valetudine tuenda vel modestiae non consulebant, nonnumquam vivebant "more canum" (nam hoc interpretatur Graecum verbum κυνικός, id est "similis cani").
Antisthenes, constitutor scholae Cynicae saeculo 4 a.C.n. et discipulus Socratis, esse videtur, cuius sententia in duas partes exprimitur: in primis suadebat Antisthenes discipulis suis ut maxime contenderent ad optimam virtutem exercendam; dein admonebat ut omnia commoda atque inutilia relinquerent.
Antisthenes praeceptor Diogenis Sinopensis fuit, qui habitus est auctor maximus philosophiae Cynicae. Traditur Diogenes vixisse in dolio sine ullis commodis vel voluptatibusque et dixisse (de Diogenis Laertii scriptis) se "civem omnis mundi" esse. Volebat Diogenes aliis hominibus ostendere sapientiam esse in homine a societate atque a negotiis remoto et verisimile est eum ipsum nominavisse Cynicum ob suum modum vivendi.
A saeculis undevicesimo et vicesimo p.C.n. usque ad haec tempora, verbum Cynismi interpretatum est sensu lato habitum dimissionis animi, diffidentiae societatis, spei deceptae.
Sententiae de Cynismo
[recensere | fontem recensere]- "Cynismus est facultas videndi res sicut sunt, nec sicut esse debeant." (Anscharius Wilde)
- "Nolite Cynismum maxime deplorare! Nam Cynismus non in verbis veritatem describentibus est sed in ipsa veritate." (Vladimirus Lenin)
- "Cynismus est gravis modus dicendae veritatis" (Lilliana Hellman)
Fontes
[recensere | fontem recensere]- Diogenes Laertius, De vitis, dogmatis et apophthegmatis clarorum philosophorum libri VI.1-43
- Epictetus, Dissertationes III.22.
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Le cynisme ancien et ses prolongements. Actes du colloque international du CNRS (Paris, 22-25 juillet 1991) (cur. M-O. Goulet-Cazé et Richard Goulet), PUF, 1993. Recensio critica Altera recensio critica
- R. Bracht Branham et Marie-Odile Goulet-Cazé (cur.). 1996. The Cynics: The Cynic Movement in Antiquity and Its Legacy, University of California Press.
- Desmond, William D. 2006. The Greek Praise of Poverty: Origins of Ancient Cynicism. University of California Press. Nonnullae paginae apud Guglum librorum
- Dudley, Donald R. 1937. A History Of Cynicism - From Diogenes To The 6th Century A.D. Londinii: Methuen & Co., Ltd.
- Hayes, Kathleen. 2016. Résurgence et transformation du cynisme au XVIIIe siècle : la réception de Diogène dans les Lumières françaises. Montréal. (Dissertatio academica)
- Mazella, David. 2007. The Making of Modern Cynicism. University of Virginia Press. ISBN 0813926157.
- Sloterdijk, Peter. 1988. Critique of Cynical Reason. University of Minnesota Press. ISBN 0816615861.
- Carbone, A. L. 2010. Diogene di Sinope - La filosofia del cane. Panormi.