Concentus nocturnus
Concentus nocturnus sive serenata[1](Italiane: serenata, verbotenus modo sereno sive sub divo [al sereno]; fortasse etiam a verbo la sera i.e. ad vesperas) forma libera musicae est quae ad vesperas datur, saepe velut schedium.
Quoad genus stat in musica classica inter cameralem et orchestralem.
Historia[recensere | fontem recensere]
Terminus saeculo XVII exeunte compositiones secundum ordinem in serie evenientes describit e.g. apud Ignatium Biber sive apud Ioannem Iosephum Fux. Quasi velut cassatio saepe agitur de subitario e.g. ad cenam praesentato tribus sive quattuor partibus. Inter serenatas illustrissimas est illa Volfgangi Amadei Mozart Eine kleine Nachtmusik (1787, KV 525). ex saeculo XIX etiam serenatae vocales pullullant (e.g. tales res exaraverunt Felix Mendelssohn Bartholdy, Ioannes Brahms, Hugo Wolf).
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Ambae res proponuntur fontibus fultae apud Chrstian Helfer: Lexicon auxiliare, tertia editio, Saraviponti 1991, p. 502
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Lemma in Lexico musicae Austriaco
- Thomas Schipperges: Serenaden zwischen Beethoven und Reger. Beiträge zur Geschichte der Gattung. Francofurti ad Moenum 1989
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Concentus nocturnos spectant. |
 |