Computatio radiocarbonica
Computatio radiocarbonica,[1] sive methodus 14C sive fortasse chronometria radiocarbonica, est ratio qua rei cuiusdam corporeae aetas adsignari possit ex relativa carbonii isotoporum copia. Ob hanc causam computatio radiocarbonica est modus datandi res archaeologicas.
Methodus inter 1945 et 1955 a chemico americano Willard Franciscus Libby progressus est, qui hac inventione Praemium Nobelianum chemiae anno 1960 consecutus est.
Methodus 14C permittit determinationem aetatis materialium organicae originis (ossium, lignorum, textilium fibrarum, seminum, ligneorum carboniorum). Tempus est absolutum, id est in calendarii annis, et materialia aetatis inter 50 000 et centum annos inclusae determinari possunt. Praecipuae methodus in archaeologia utitur? ad tempus adsignandum repertis, qui in materia organica, id est qui continent carbonii atomos.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Pekkanen, Tuomo & Pitkäranta, Reijo, Lexicon hodiernae Latinitatis Finno-Latino-Finnicum (Helsinki: SKS, 2006), s.v. radiohiiliajoitus.
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Hai Cheng et al., "Atmospheric 14C/12C changes during the last glacial period from Hulu Cave" in Science vol. 362 (14 Decembris 2018) pp. 1293-1297 Epitome
Nexus interni
- Chemia nuclearis
- Chronologia
- Chronometria
- Examen Carbonii-14 ad Syndonem
- Physica nuclearis
- Radioactivitas