Breve (orthographia Latina)

Breve (-is, n.) est nota diacritica formā semicirculi superscripti ⟨ ˘ ⟩ quae super vocalem vel rarius super consonantem ponitur. In hodierna orthographia Latina, praesertim apud grammaticos, adhibetur ad sonos breves, seu correptos,^[1] indicandos (ubi macron sonos indicat longos). In prosodia Graeca eadem nota appellatur βραχύ (‘brachy’).

Antiqui Romani, etiamsi vocales longas per notam apicis saepe signarent, non solebant vocales breves indicare.

Si mos typographicus non solet omnes vocales longas indicare, in nonnullis casibus brevia signare est sola via ad ambiguitatem vitandam. Exempli gratia, in hac sententia possibile non est – nisi per breve – noscere utrum aqua an pressio cumuletur:

Aqua, alta pressione in plures cisternas cumulată, levationem pontis pellit.

Litterae cum brevi

Breve: ◌̆Litterae Latinae: Ă ă · Ắ ắ · Ằ ằ · Ẳ ẳ · Ẵ ẵ · Ặ ặ · C̆ c̆ · Ĕ ĕ · Ḝ ḝ · Ğ ğ · Ḫ ḫ · Ĭ ĭ · K̆ k̆ · M̆ m̆ · N̆ n̆ · Ŏ ŏ · Œ̆ œ̆ · P̆ p̆ · R̆ r̆ · T̆ t̆ · Ŭ ŭ · V̆ v̆ · X̆ x̆ · Y̆ y̆Litterae Graecae: Ᾰ ᾰ · Ῐ ῐ · Ῠ ῠLitterae Cyrillicae: Ӑ ӑ · Ӗ ӗ · Ӂ ӂ · Й й · Ў ў

Exemplum de brevibus et macris

Ărmă vĭrŭmquĕ cănō, Trŏjae quī prīmŭs ăb ōrīs

Ītălĭăm, fātō prŏfŭgŭs, Lāvīnjăquĕ vēnĭt

lītŏră, mŭltŭm ĭllĕ ĕt tĕrrīs jăctātŭs ĕt ăltō

vī sŭpĕrŭm saevae mĕmŏrĕm Jūnōnĭs ŏb īrăm.^[2]

Notae

↑ Latinitate Classica, sonus brevis “vocalem corripere”, sonus autem longus “vocalem producere” dicebatur.
↑ Verg., Aen. 1.1-4.

Nexus interni

Stipula

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!

[1] Latinitate Classica, sonus brevis “vocalem corripere”, sonus autem longus “vocalem producere” dicebatur.

[2] Verg., Aen. 1.1-4.

[1]

[2]