Borisus et Hlibus

Icon monasterii Sabbae Višerskij, saeculo XIII vel XIV facta

Borisus et Hlibus,^[1] post baptisma Romanus et David dicti (lingua Russica antiqua Борисъ и Глѣбъ, Романъ и Давꙑдъ; anno 1015 interfecti) fuerunt duces (knazja) Russiae Kioviensis, filii magni principis Kioviensis Vladimiri I Magni. In bello intestino quod anno 1015 post patris sui mortem exarserat, in chronicis Russicis fratres traduntur necati esse iussu Sventopolci, fratris maioris natu, cui postea cognomen "exsecrabilis" (Окаянный) datum est. Boris et Gleb, primi sancti Russici facti, martyres et "passione sancti" (страстотерпцы), patroni terrae Russicae et "caelestes adiutores" principum Russicorum appellati sunt.

Historia Boris et Gleb in duobus ex primis monumentis litterarum Russicarum tractatur: "Narratio" (Сказание) Iacobi Černorizets et Lectio (Чтение) Nestoris chronographi. In honorem fratrum multitudo ecclesiarum et monasteriorum aedificata est.