Argus (gigas)

Mercurius Argum fistula sopit. Henricus Goltzius scalpsit.

In mythologia Graeca Argus vel Argus Panoptes (Graece Ἄργος Πανόπτης) erat gigas cuius caput centum oculis cingebatur. Ob hanc miram vigilantiam regina deorum Iuno eum Ioni nymphae in candidam iuvencam transformatae ut custodem pastoremque adposuit ne maritus Iuppiter eam occulte adire posset. Numquam enim omnes eius oculi somno simul opprimebantur et in omnem regionem uno tempore spectare poterat. Puellae dolores miserans Iuppiter filio Mercurio imperat ut Argum necet. Qui cantu et syringis sono et virga somnifera gigantem consopire potuit cuius caput a collo falce abscidit. Oculi Iunoni dati sunt qui eos ad avis suae pennas ornandas adhibuit. Quae causa fuit cur pavonum caudae velut stellis distinctae sint.

Ad hanc fabulam alludere creditur Hermae epitheton Homericum Ἀργειφόντης, 'Argi necator' nisi fabula e verbo enata est.

Fontes

Hermes, Argos, Io (vacca). Didacus Velazquius pinxit.

• Aeschylus, Prometheus vinctus 566-75 et 677-81 et Supplices 302-5
• Apollodori bibliotheca II.1.3
• Hyginus, Fabulae 145
• Ovidius, libro primo Metamorphoseon 624-713

Plura legere si cupis

• Roger Brunet, "Argos, Hermès et le territoire", L'Espace géographique, 1989ː 337-338
• Gerhard Keerl, Der hundertäugige Argos in der griechischen Mythologie. In: Mitteilungen der Julius-Hirschberg-Gesellschaft zur Geschichte der Augenheilkunde. 4, 2002ː 149–165.
• Gustavus Mellen, De Ius fabula capita selecta, Upsallae, 1901