Appius Claudius Pulcher
Appius Claudius Pulcher (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus post annum 133 a.C.n.) vir publicus ac militaris Romanus fuit.
Gens[recensere | fontem recensere]
Antistiam uxorem duxit atque filius Appius Claudius Pulcher consul anno 79 a.C.n. fuit. Filia eius Tiberio Sempronio Graccho nupsit[1].
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Pulcher anno 143 a.C.n. una cum Quinto Caecilio Metello Macedonico consulatum administrabat et de Sallassis Celtis triumphavit[2]. Anno 136 a.C.n. censor atque princeps senatus factus est. Consiliorum generis Tiberii Gracchi particeps fuit[3] : ita triumvir agris dividundis et iudicandis anno 133 a.C.n. e lege Sempronia una cum ipso latore legis creatus est. Circa 130 a.C.n. obiit.
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- "Appius Claudius Pulcher" in Der Neue Pauly vol. 3 (Stutgardiae: Metzler, 1997. ISBN 3-476-01473-8) col. [I 22] C. Pulcher, Ap.–Carolus-Ludovicus Elvers.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Appianus, Bell. civ. I,55
- ↑ Cassius Dio Fragmenta LXXIX-LXXX
- ↑ Appianus, Bell. civ. I,55 et 73. Titus Livius, Epitoma Oxyrrhynci reperta LVIII
| Antecessores: Servius Sulpicius Galba et Lucius Aurelius Cotta |
Consul 143 a.C.n. cum Quinto Caecilio Metello Macedonico |
Successores: Quintus Fabius Maximus Servilianus et Lucius Caecilius Metellus Calvus |