Apostasia
Apostasia (Graece ἀποστασία, ab ἀφίσταμαι, "deficio, recedo") est defectio a quadam religione; qui deficit apostata appellatur. In variis religionibus et civitatibus apostatae poenis, interdum capitalibus, affecti sunt. In Iurum humanorum declaratione universali Nationum Unitarum libertas religionis mutandae vel renuntiandae ius humanum habetur:
Suae quisque libertatis potestatem habet, cogitationis conscientiae religionis; ita ut religionem vel sententiam mutet, atque, solus vel communiter, in sacris docendis, exercendis, observandis, publice et privatim, ea possit colere.[1]
In Ecclesia Catholica Romana[recensere | fontem recensere]
In Codice iuris canonici (CIC) vocabula haeresis, apostasia, schisma sic definiuntur:
Dicitur haeresis, pertinax, post receptum baptismum, alicuius veritatis divina et catholica credendae denegatio, aut de eadem pertinax dubitatio; apostasia, fidei christianae ex toto repudiatio; schisma, subiectionis Summo Pontifici aut communionis cum Ecclesiae membris eidem subditis detrectatio.[2]
Apostasia in canone 1364 CIC[3] (una cum haeresi et schisma) delictum contra religionem habetur et excommunicatione latae sententiae punitur. Nihilominus, Ecclesia Catholica Romana in declaratione Dignitatis humanae a Concilio Vaticano Secundo decreta libertatem religionis - et ita ius apostandi - agnovit. Profecto et quamquam apostasiam delictum esse dicit, ius canonicum reverentiam apostatae praestat; e.g. condiciones matrimonii fidelis Catholici cum apostata eaedem (et non graviores) sunt sicut matrimonii cum homine numquam baptizato.[4]
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Iurum humanorum declaratio universalis, articulus XVIII.
- ↑ Codice iuris canonici, liber III, Can. 751.
- ↑ Codice iuris canonici, liber VI, Can. 1364.
- ↑ Codice iuris canonici, liber IV, Can. 1071 § 2.
Nexus interni
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad apostasiam spectant. |