A Moscua ad Galliculos
A Moscua ad Galliculos[1] (Russice Москва — Петушки) est Benedicti Erofeev poema epicum oratione soluta scriptum more postmodernismi et quasi autobiographia. Anno 1969 vel 1970 compositum, diu ope dactylographiorum divulgabatur; anno 1973 primo in periodico Israëlico editum est, secunda est editio Lutetiensis anni 1977; in Russia solum annis 1988–1989 editum est.
Fabula[recensere | fontem recensere]
Benedictus, Baccho nimium deditus, in procoeto publico sibi ignoto Moscuae post compotationem gravem expergefactus, Galliculos[2] tramine vectorio ferriviali proficisci vult, ut puellam amatam ibi videat et loco alio Galliculis longinquiore etiam filio suo infanti dona det. Numquam se Cremlinum vidisse fatetur, sed quandocumque eum quaesivisset, semper stationem ferriviae principalem Curensem invenerit (de qua tramina ad Galliculos et Volodimiriam proficiscuntur). Multum vinum emit et in tramen ascendit; capitula poematis nominibus stationum ferriviarium a Moscua usque ad Galliculos sitarum nuncupantur. Benedictus bibit et de permultis materiebus secum et cum angelis et cum viatoribus aliis more Menippeano disserit. Itinere medio lector iam distinguere non potest, quae re vera gerantur, quae Benedictus ebrius somniet. Sine dubio in somnio Benedictus cum amicis res novas in districtu Galliculorum facit; post Sphingem videt, quae non aenigmata, sed problemata mathematica ludicra ei proponit; Benedicto ea solvere negante dixit ad Galliculos aditum ei prohibitum esse. In stationem principalem Curensem Benedictus revertitur et in urbem exit, diu credens se Galliculis esse, donec Cremlinum primum in vita sua videt; in procoeto publico ignoto interfectores incogniti quattuor Benedictum assequuntur et subulam magnam in guttur eius defigunt.
Potus perennis et critica politica[recensere | fontem recensere]
Omnes personae in carmine potatores esse videntur. Ita agunt, ut realismus sovieticus facilius feratur. Quae personae non nisi in monologis apparent: illusionibus alcoholice natis et adventu Galliculorum ad irritum ducto sic dictus paradisus communismi imaginetur. Saepe versus Bibliae citantur et alluditur ad locos litterarum Europaearum et ad artificia.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.
- ↑ Russice Petuški, urbs parva regionis Volodimiriensis.