– Becchin’amor! – Che vuo’, falso tradito?

Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet. Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam.

– Becchin’amor! – Che vuo’, falso tradito? incipit carmen ex Ceccho Angelerio.

Carmen

– Becchin’amor! – Che vuo’, falso tradito?
– Che mi perdoni. – Tu non ne se’ degno.
– Merzé, per Deo! – Tu vien’ molto gecchito.
– E verrò sempre. – Che sarammi pegno?
     
– La buona fé. – Tu ne se’ mal fornito.
– No inver’ di te. – Non calmar, ch’i’ ne vegno.
– In che fallai? – Tu sa’ ch’i’ l’abbo udito.
– Dimmel’, amor. – Va’, che ti vegn’un segno!

– Vuo’ pur ch’i’ muoia? – Anzi mi par mill’anni.
– Tu non di’ ben. – Tu m’insegnerai.
– Ed i’ morrò. – Omè che tu m’inganni!

– Die tel perdoni. – E che, non te ne vai?
– Or potess’io! – Tègnoti per li panni?
– Tu tieni ’l cuore. – E terrò co’ tuo’ guai. 

Carmen Latine

– Becchina, amor! – Quid vis, fallax perfide?
– Te mihi veniam dare. – Dignus non es.
– Miserere, pro Deo! – Humillimus venis.
– Semper sic veniam. – Quid pignus mihi erit?
     
– Bona fides. – Haec tibi non est.
– De te est. – Noli me placare, quoniam perbrevi rem inveni.
– Qualis error meus fuit? – Me audivisse scis.
– Dic mihi, amor. – I, deformeris!

– Num etiam me mori vis? – Atque etiam impatiens sum.
– Bene non dicis. – Tu me docebis.
– Et ego moriar. – Eheu, me fallis!

– Deus veniam tibi det. – Quid? nonne iturus es?
– Utinam possim! – Num vestimentum tuum teneo?
– Cor tenes. – Quem magno cum tuo detrimento tenebo.

De carmine

Carmen est dialogum poëtae ipsius ac mulieris ab hoc amatae, Becchina nomine: haec virum aliam amare credit, igitur eum repellit. Ultimo carmine duo amatores in gratiam redeunt. Scriptum carminum Medii Aevi de amore cavillatio est.

Biliographia

• Cecchus Angelerius, Rime, Fabbri editori, 1995
• Romanus Luperini, Petrus Catadi, Lydia Marchiani, Francus Marchese, il nuovo La scrittura e l'interpretazione,liber I, Palumbo editore, ISBN 978-88-8020-843-3