Woden

E Vicipaedia
"Voden" pronepotesque sui in prima pagina opusculi De primo Saxonum adventu delineati (Bibliotheca Britannica MS Cotton Caligula A VIII f. 29r)
Fibula Nordendorfensis II.
Wodeni progenies Ælfwald Angliae Orientalis in Textu Roffensi (saeculum 12) perscribitur. Vide versum ultimum.

Woden vel Voden[1] (lingua Anglica antiqua Ƿōden,[2] lingua Theodisca alta antiqua Wôdan,[3] lingua Saxonica antiqua Uuôden[4]) fuit maior deus Anglosaxonum et Germanorum continentis. Cum Odine, pari Nordico,[5] progressum *Wōđanaz, dei Protogermanici, repraesentat. Ab eo dies Mercurii in nonnullis linguis appellatur "Wodeni dies" (e.g. Wednesday, dies Anglicus, et woensdag, dies Batavus).[6]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. "Woden" (cas. nom.) (p. 116 apud Google Books); "Wodeni" (cas. gen.) (p. 23 apud Google Books); "Voden" (cas. nom.): De primo Saxonum adventu ad initium; "Vodeni" (cas. gen.) (p. 331 apud Google Books)
  2. David Wilson, Anglo-Saxon Paganism (Routledge, 1992, ISBN 978-0-415-01897-5), 11.
  3. Brian Murdoch, ed., German Literature of the Early Middle Ages (Camden House Publishing, 2004, ISBN 978-1-57113-240-6), 62.
  4. Edward Turville-Petre, Myth and Religion of the North: The Religion of Ancient Scandinavia (Greenwood Press, 1975, ISBN 978-0-8371-7420-4), 100.
  5. Ellis Davidson, Myths and Symbols in Pagan Europe: Early Scandinavian and Celtic Religions (Manchester University Press, 1989, 978-0-7190-2579-2), 1.
  6. "Wodensdach inde dictam, et a Belgis Woensdach, id est, "Wodeni dies" (p. 820 apud Google Books); "Wodens s[ive] Odens dag, i.e. Odini vel Vodeni dies" (p. 331 apud Google Books)

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Nexus interni[recensere | fontem recensere]