Vulcanus (deus)
 |
Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet. |
Vide etiam paginam discretivam: Vulcanus
Vulcanus est deus Romanus ignis in aspectis bonis et malis.[1] Saepe laborans in camino cum malleo ferrario repraesentatur. [2] Lingua Graeca nomine Hephaesti dicitur.
Natus[recensere | fontem recensere]
Quaedam fabula dicit Vulcanum natum esse ubi Iuno irata est cum Iove quod Athenam sine ea gignit. Iuno a Gaea (Matre Terrae) precatur ut eam sinat filium sine Iove habere. Iuno Vulcanum gignit et ubi suum deformitam invenit, praesertim ubi Athenae composuit, de Monte Olympo eum deicit. Vulcanus cadet totam diem et ubi terram contingit, formidulose debilis factus sit.
Matrimonium[recensere | fontem recensere]
Vulcanus Venerem uxorem ducit et quandocumque eam eum decipere, irascitur et Montem Aetnam in Sicilia erumpere efficit, super suo camino.
Concelebratio[recensere | fontem recensere]
Vulcanalia sunt feriae Vulcani, quae 23 Augusti incipiunt. Ubi calor aestatis maximus est et saepe ignem in frumentos et granarios efficit, incidit. Vulcanalia Vulcanum placare audebantur, ne immolans parva animalia in ignes ne suos frumentos urat.[1]
 |
Haec stipula ad mythologiam spectat. Amplifica, si potes! |
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ 1.0 1.1 Georges Dumézil (1996) [1966]. Archaic Roman Religion: Volume One. trans. Philip Krapp. Baltimore: Johns Hopkins University Press. pp. 320–321. ISBN 0-8018-5482-2 (hbk.); ISBN 0-8018-5480-6 (pbk.)
- ↑ Corbishley, Mike "Ancient Rome" Warwick Press 1986 Toronto.